Slovenie 2025
De zomerreis 2025 is een tourtocht over de Balkan. Via Duitsland, Oostenrijk en Italie komen we in Slovenie terecht. Hier verblijven we een paar dagen.
Maandag 14 juli
Dan gaan we onderweg naar Slovenië. Al gauw zijn we bij de grens maar de wegsituatie is ons niet duidelijk. Het lijkt alsof we de snelweg op worden gestuurd en een tolpoort moeten passeren. Maar we willen naar het dorp Sezana. Verderop staan enkele agenten en ik besluit het hen te vragen. Na een klein stukje snelweg direct de eerste afslag is wat ik te horen krijg. Ook de dame van tolpoort geeft dat aan en tot de afslag heb ik vrije doorgang.
Na Sezana komen we via mooie wegen in Lipica terecht. Morgen gaan we hier de paardenshow bezoeken, die met lipizzaner paarden wordt opgevoerd. Voor vandaag hebben we de golfbaan bedacht. Ik loop naar het clubgebouw om een reservering te doen. U komt op de slechtste dag die u had kunnen bedenken, zegt de manager tegen mij. Vandaag is de baan gesloten in verband met onderhoud. De rest van het jaar is het hier altijd open.
Gelukkig kan ik wel regelen dat ik van de drivingrange gebruik mag maken, zodat ik toch iets heb. Na overleg met Joke besluiten we dat we morgen na de show de baan opgaan. Met mijn spullen loop ik naar het oefengedeelte en heb even heerlijk tegen de ballen kunnen slaan.
Tegen de avond als alle auto’s het niet meer in gebruik zijnde parkeerterrein van een gesloten hotel hebben verlaten, komt een min of meer officiële meneer mij vertellen dat we hier wel mogen staan, maar dat er geen stoelen naar buiten mogen. We hebben de hele dag al buiten gezeten, lekker in de schaduw en morgen zijn we de hele dag op het paardenterrein, zodat de boodschap geen ramp voor ons is.
Dinsdag 15 juli
De ochtend begint mysterieus. Enkele kloppen op de deur. Wij liggen op dat moment van de laatste restjes nachtrust te genieten. Na het opstaan zien we niets of niemand in de omgeving die we kunnen aanwijzen als mogelijke dader. Na enige tijd, we zitten al een flink stuk in ons ochtendritueel, meldt zich een keurige jongeman aan onze deur. Hij heeft een boodschap en wacht niet op antwoord. Dit is geen camperplaats, of wij zo vriendelijk willen zijn de wagen te verplaatsen.
We rijden naar het officiële parkeerterrein. Via Easypark investeer ik 8 euro in een dag blijven staan. We zitten nog even buiten in de schaduw van bomen van de morgen te genieten. Dan maken we ons op voor een dagbezoek aan de Stud Farm Lipica. Via de QR-code komen we binnen. Er is nog niet veel leven op het grote comple. Een paar witte paarden staan bij een grote hooibaal hun kostje bij elkaar te haffelen. We dwalen over het terrein en komen in het museum terecht. Oude spullen die bij het paardenfokken ooit zijn gebruikt liggen hier uitgestald. Ook zijn er informatieschermen die het verhaal van de stoeterij vertellen. Dan komen we in de oudste stal van het complex. Voor paardebegrippen is het erg luxueus. Grote, ruime boxen en stijlvol hekwerk geven de stal cachet.
Inmiddels zien we over het terrein allerlei activiteiten met de witte paarden. Eentje wordt naar de stal gebracht, en een ander wordt er uitgehaald. In de rijbakken wordt gelongeerd en gereden. We sluiten ons aan bij een Engelstalige excursie. Met een jonge dame lopen we over het terrein en krijgen duidelijk uitleg over ontstaan, historie eb hedendaags gebruik.
We nemen even pauze bij de camper met een broodje. Daarna maken we ons op voor de grote middagshow. In een overdekte rijhal gaan de witte viervoeters hun beste beentje voorzetten, daartoe min of meer gedwongen door de ruiter of amazone. We worden een uur getrakteerd op dressuur en figuren rijden. Ook een aanspanning met vier paarden ontbreekt niet aan de show.
Na afloop gaan we naar de camper voor een drankje. We gaan ons omkleden en verplaatsen ons naar de golfbaan. We hebben ons ingeschreven voor een rondje golf op de negen holes-baan. In het warme weer met een sterk heuvelig terrein is dat nog best een inspanning.
Dan rijden we naar Senosece, waar we een plekje voor de nacht hebben gevonden.
Woensdag 16 juli
Na een heerlijk rustige nacht, vertrekken we na de koffie van onze plek. We rijden naar Postojna om de voorraden weer wat aan te vullen bij de Duitse grutter. Ik parkeer de NiBi ook even naast een dieselpomp. Omdat ik eerst een bedrag in moet voeren, veronderstel ik dat je dat dan ook moet afnemen. Het blijkt uiteindelijk een maximum dat je aan jezelf stelt. Maar voor 80 euro zit de tank ook bijna vol. Richting Kroatië vinden we een leuke plek om te gaan staan.
In de middag ga ik alleen op pad. Joke wil liever bij de camper blijven om even heerlijk te luieren na de inspannende dag van gisteren. Ik heb twee kastelen op de korrel in onze directe omgeving. Mijn eerste doel is Grad Kalc. Grad betekent kasteel in het Slavisch. Dit kasteel is ooit van een beroemde Sloveen geweest. Deze was dichter, auteur en politicus. In de roerige jaren rond 1880 hield hij bij zijn kasteel grote volks bijeenkomsten om te bewerkstelligen dat de Sloveense regio’s onder een bestuur kwamen te vallen. Helaas is er van zijn kasteel niet veel meer over. Een stevige verdedigingstoren staat nog fier overeind met daar tegenaan nog een stuk muur. Net als de drone in de lucht hangt, begint het te regenen. Daardoor moet ik noodgedwongen de opname stoppen en snel landen.
Het tweede kasteel waar ik naar toe rij op de motorscooter is Grad Prem. Dit kasteel heeft een rol in de Sloveense geschiedenis. Het is precies op de plek gebouwd van waaruit het achterland goed is te beschermen tegen Kroatische invloeden. De eerste bouwsels zouden al door de Romeinen zijn gedaan. De vesting is door de eeuwen heen steeds verder uitgebreid. Nadat het zijn functie als verdedigingswerk had verloren, diende het als zomerpaleis. In de eerste Wereldoorlog waren er Hongaars-Oostenrijkse troepen gevestigd.
Gewapend met een verhaal en verzameld beeldmateriaal scheur ik weer terug naar de camper. Alhoewel van echt hard rijden komt het niet. Door regenval zijn de wegen kletsnat. Dat betekent dan voorzichtig bochten rijden, want wegglijden is zo gebeurt.
Donderdag 17 juli
Slovenië heeft ons verrast. Het land is heel netjes. Keurige straten en goed onderhouden tuinen en huizen. We hebben nergens zwerfafval zien liggen, niet in de stads- en dorpskernen, maar ook niet langs de buitenwegen.
Via een prachtige kronkelweg hebben we het land nu verlaten en zijn Kroatië binnengereden.
We verblijven een aantal dagen in Kroatie en rijden dan door naar Bosnie. Wegens familieomstandigheden besluiten we de reis niet af te maken en direct naar huis te gaan, Zodoende komen we opnieuw door Slovenie.
Maandag 28 juli
Direct daarna rijden we Slovenië binnen. Via een mooie route rijden we door het binnenland naar Prodoslje. Deze plaats ligt iets boven Ljubljana, de hoofdstad. Het laatste stuk krijgen we de Alpen alweer in zicht. We parkeren bij de kerk, die een ietsje buiten het dorp staat. De hele route heeft het geregend. We stonden vanmorgen al op met stevige onweersbuien. Ook de temperatuur zakt flink. De zomer van 2025 heeft het maar moeilijk.
Omdat we weleens willen zien waar we terecht zijn gekomen, trekken we stevige schoenen aan en gaan op verkenning. Ook hier valt de Sloveense behoefte weer op om veel bloeiende bloemen om zich heen te hebben. Overal hangen ze veelkleurig te pronken. Aan huizen, in perken en langs de straat. Tijdens onze verkenningstocht zien we twee boerderijen midden in het dorp staan. Bij de ene is zelfs de mestvaalt langs de keurige stoep gelegen, tegenover een rijtje keurige burgerwoningen. In het straatbeeld zijn veel heiligenbeelden opgenomen. Op onze niet eens zo lange voettocht zien we meerdere. Daarna zoeken we de camper weer op. We blijven verder binnen omdat het buiten maar frisjes is.