sturen door Servië

Opvallende aanwezige is een grote restaurantboot met op het bovendek een aantal hotelkamers. Als de schemer zich voorzichtig meldt, lopen Hanna en ik de loopplank op. Benedendeks is een enorme eetzaal in de jaren zestig-stijl. Tegen het schip aan ligt een vlonder met een terras. Hier kiezen wij een tafel. We zitten prachtig aan het water met zicht op de overkant waar oplopende oevers enkele bijzonder fraaie huizen bevatten.

In het heldere water zien we hele scholen vis zwemmen. De waterbeestjes hebben een goed geheugen want ze blijven voor het terras heen en weer zwemmen. Met succes. Meerdere gasten gooien iets van hun bord in het water wat daar gretig wordt verorberd. Ons bestelde gerecht ziet er voortreffelijk uit en is goed van smaak. Samen met een salade, een fles water en een glas wijn. We betalen € 20,-- voor alles. Hier kun je wel vaker uit eten gaan.

Vanmorgen zijn we vertrokken vanaf het strand van Paralia. Het is al volop drukte. Drie antieke schepen vol toeristen kiezen het ruime sop. Een grote groep sportievelingen rent en beweegt op instructie van een trainer en de eerste badgasten staan alweer tot hun middel in het water.

Na een uur rijden komt de grens met Macedonië in zicht. Na vijf weken dit fantastische land te hebben doorkruist met de camper gaan we noordwestwaarts waar uiteindelijk de eigen voordeur weer wacht. De grenspassage kost een uurtje. De douaniers snuffelen wat in de papieren en geven een doorrijteken. Opnieuw rijden we in een voor ons onbekend land; Macedonië. We zien een fraai landschap en beleven een rit op allerbelabberdste wegen. De tolwegambtenaar vraagt twee euro maar eigenlijk had hij geld toe moeten geven.

Wat een verademing als we de Servische wegen gaan berijden. Het is warempel stil in de camper afgezien van het zacht snorren van mijn 3 liter dieselmotor. In het zuiden is de snelweg nog niet helemaal klaar. Dat betekent stukken tweebaansweg. Maar ook deze zijn prima. Ook hier vinden we het landschap aantrekkelijk. Heuvels en dalen met stadjes in de verte met de kenmerkende oranje daken. De omgeving is groen maar kan wel een bui gebruiken. We zien veel landarbeiders bezig op de akkers.

Voorbij Nis is de snelweg tot Belgrado helemaal op orde. Door wegwerkzaamheden komen we een uur vast te staan in de file. Daardoor bereiken we Belgrado om half zes. We parkeren op een camperplaats die door het bedrijf LHC wordt geëxploiteerd. Een vriendelijke man verwelkomt ons in gebroken Engels.

Maar we verstaan elkaar.

Voor 10 euro kun je hier een dag staan. Alle service is aanwezig. De baas wijst ook trots naar het WiFi-bord. Dit blijkt echter zo zwak dat het op geen enkel apparaat tot leven komt. Het oude centrum ligt op 3,5 kilometer en is prima te fietsen. Maar dat bewaren we voor morgen.

In de avond lopen Hanna en ik naar het winkelcentrum wat schuin tegenover de camperplaats ligt. Het blijkt een hypermodern centrum met alle bekende wereldmerken. Het heeft een hele chique uitstraling en bevat meerdere etages. We snuffelen wat rond en Hanna bekijkt uitvoerig de Swarovski sierraden.

Buiten op straat lopen meerdere roedels zwerfhonden. Op de hele Balkan inclusief Griekenland zie je dit veel. In dorpjes en op het platteland maar dus ook in steden.

Uitnodigende puien en volop koopwaar. We speuren naar fraaie gebouwen en zien dat in het oude centrum diverse panden  van eeuwen terug. Toch kan alles wel wat onderhoud gebruiken. We lopen naar het paleis waar de president van dit land woont. Het is een statig gebouw en enkele vlaggen geven aan dat het een belangrijke functie heeft. Aan de voorzijde is een bescheiden politiepost met een bewaker.

Na een voortreffelijke lunch voor weinig geld gaan we naar het fort. Een groot terrein bevat poorten, grachten en stevige muren. Het is allemaal vrij toegankelijk. Er lopen veel mensen.

In de verte begint een muziek-festival.

Op de wallen van het fort staat allerlei zwaar schiettuig van de afgelopen twee eeuwen. Een kanon op een kar met houten willen tot een gepantserde tank geven ons een beeld hoe het slagveld zich heeft verbeterd(?).

Op de terugweg lopen we een kerk binnen. Deze is van binnen prachtig aangekleed. Niet met vele beelden zoals in veel katholieke kerken maar met muur en plafond beschildering en diverse kleden. Eenvoudige ornamenten met enkele afbeeldingen staan hier en daar opgesteld. In een kleine zijhal maar open met de kerk verbonden hangt een afbeelding van Christus.

Verschillende Serven gaan hierin even staan, slaan dan een kruis en verlaten de ruimte. Er wordt niet gesproken. Het gebouw bezit een prachtige toren, verder is de buitenzijde vrij eenvoudig.

We fietsen via dezelfde weg terug naar de camper en krijgen enkele regenspetters te verwerken. Als we net binnen zijn verslechtert het weer verder en in de avond krijgen we met echte regen te maken.

We waren bijna vergeten hoe dat er uitziet.