De Balkanroute
Oostgrens Belgie
We zijn vertrokken voor een reis naar de Balkan. Wegens omstandigheden zullen we de reis behoorlijk inkorten. Als we na drie weken in Zuid-Duitsland zijn, besluiten we niet naar de Balkan te rijden maar via Frankrijk weer richting huis gaan. In de laatste reisweek komen we in Luxemburg aan. Na twee dagen daar te zijn geweest, rijden we door naar Belgie.
Inderdaad vinden we een prachtplek, wat achteraf en tegen de bosrand. We stallen ons terras in de schaduw en genieten van de bosgeluiden en geuren.
Dinsdag 20 augustus
We verlaten de bosrand. Op weg naar een van de mooiste dorpen van Wallonië. Dat is de titel die Nobressart heeft gekregen. Ze zijn er ook best trots op, want bij het binnenrijden van het dorp staat dit op een groot bord vermeld. We laten ons reispaleis langzaam door de straten rijden, om te kijken of het de moeite waard is om te stoppen. Nergens is overigens een parkeerplaats te ontdekken, maar zou deze er zijn geweest, dan waren we er niet gestopt. Want de bekoring heeft ons niet gegrepen. Er staan leuke huizen, maar we missen een ziel, iets eigens, wat een onuitwisbare indruk weet te maken.
We verleggen de route naar Saint Hubert. Deze plaats beschikt over een bekende basiliek. Hanna en ik willen deze wel eens van de binnenzijde bekijken. We kunnen parkeren in het centrum, zodat de wandeling die er op volgt, kort is. Als we oog in oog staan met het grote kerkgebouw, zien we dat het wel iets imponerends heeft. Een groot plein ligt ervoor, waardoor je het gebouw in zijn volle luister kunt bewonderen. Schoorvoetend treden we binnen. Daar ontluikt zich een geweldig interieur. Dit is kenmerkend voor de Katholieke Godshuizen. Van binnen is het allemaal pracht en praal. Er zijn diverse beeldhouwwerken, aan de wand hangen grote schilderijen, en de architectonische ruimte is indrukwekkend. Wel vreemd is dat de dakgewelven zijn afgeschermd met grote netten. Voor in de kerk is veel ruimte voor de prediker en zangkoren. Onder dit gedeelte is een crypte, die ook te bezoeken is. Een beetje luguber is dat de stoffelijke resten van de stichter daar open en bloot worden tentoongesteld.
We zwerven daarna nog even door het stadje. Veel winkelpanden staan leeg, wat het straatbeeld niet vrolijker maakt. Het stadhuis is dan wel weer een plaatje, wat een speciale sfeer oproept.
We vestigen ons voor de nacht in Redu. Dit is in België een bekend stadje, omdat er veel boeken worden verkocht, en zich er allerlei kunstenaars hebben gevestigd. Ook hier dwalen we even door het centrum, waar de kerk een wel heel dominante plek heeft opgeëist.
De camperplaats heeft alleen maar erg schuine vakken, zodat iedere vakantieganger eerst een tijd worstelt met de oprijblokken. Ook onze stelpoten krijgen de reisbak niet helemaal recht.
Woensdag 21 augustus
Als plaats voor ons heilig koffiemoment hebben we vandaag Lavaux-Sainte-Anne uitgekozen. Het is even een kwartiertje rijden. Op het parkeerterrein hebben we alle ruimte. We kiezen een plekje in de zon, maar als Hanna de temperatuur afleest, wordt de ceremonie naar binnen verplaatst. Tegenover ons ligt een robuust kasteel. Het geeft extra cachet aan ons plechtig moment.
De ingang van het ecologisch kasteelpark ligt op 20 meter van onze deur. We zijn dan ook min of meer verplicht om deze groene weide te bezoeken. In alle rust wandelen we het gecreëerde paradijs binnen. Het omvat een aantal grote waterplassen, waar de voetpaden keurig omheen zijn gelegd. In feite is ons wandelgebied een moeras, dat betekent dat je het beste op de aangelegde paden kunt blijven. Infoborden leggen uit wat er aan bloemen groeit, hoe de insecten deze plas voor hun gewin gebruiken, welke vogels er regelmatig overheen vliegen, en hoe de boeren zich vroeger in een dergelijke omgeving een boterham wisten te verwerven.
We genieten van de mooie ochtendstilte, en de fraaie uitzichtpunten die dit natuurpark ons biedt.
Dan maken we een beste rit. We gaan in een keer door naar Hasselt. Hier hebben ze een Japanse tuin geheel in stijl aangelegd. Nu is onze tuin thuis ook in deze lijn opgezet, zodat het ons interessant lijkt om de kunst af te kijken. Zenec maalt niet om een kilometertje meer of minder en stuurt me over de snelwegen naar deze Vlaamse stad. De route had ruim dertig kilometer korter gekund, maar daar kom ik te laat achter. Hoewel het parkeerterrein verboden is voor campers, zet ik onze reisgenoot weg op de parkeerstrook, bedoeld voor bussen. Dan lopen we het Japanse universum binnen. Grote watervallen en snelstromende beken vormen het decor. De paden lopen in rondingen eromheen. Alle planten hebben in hun naam Japan ervoor gekregen. De azalea heet hier Japanse Azalea. We doen slimme ideeën op om waterplanten binnen de perken te houden, en hoe je een dennenboom een Japans uiterlijk kunt geven.
Voor de nacht hebben we een terrein bij de Abdij van Herkenrode uitgezocht. Hier krijgen we een idee hoeveel volk een bezinningscentrum weet te trekken. Een flink veld staat helemaal vol geparkeerd. Tegen de avond staan er nog een paar campers. Het zijn allemaal bomen om ons heen, zodat het voelt alsof we midden in de natuur staan.
Donderdag 22 augustus
Vanochtend zijn we Nederland weer binnen gereden. Direct na de grens maken we onze eerste stop bij het natuurgebied ‘Het plateau’. Heerlijk in de zon hebben we een uurtje pauze gehouden om even lekker te lanterfanten.
De rit gaat verder over veel snelweg. We zijn dan ook binnen een uur in Grave, een bekend vestingstadje aan de Maas. De camperplaats biedt plek aan twee campers en er staat er maar 1. We parkeren netjes in. De Maas is vlakbij, maar een omhoog geschoten maisveld verhindert dat we het scheepvaartverkeer kunnen zien. We staan naast een oud campertje geparkeerd, waar we weinig leven in ontdekken. Na een tijdje verschijnt er nog zo’n oudje. Als we doorkrijgen dat de bewoners van beide oldtimers elkaar goed kennen, denken we het scenario te doorzien. Eigenlijk staan we op de plek van de laatkomer. Waarschijnlijk is deze even wezen boodschappen halen.
Er verschijnt een groep mensen, die uit Engeland komen. Vlakbij onze reiswagen krijgt de groep uitleg over de opmars van Engelse troepen tijdens de tweede Wereldoorlog. In dit geval gaat het specifiek over de Maasbrug, waar zwaar om is gevochten, want deze was cruciaal voor de voortgang van de invasie. Langs de weg zien we later twee herinneringspalen staan, die verwijzen naar deze strijd.
In de middag gaan we de stad verkennen. Met een wandeling van twintig minuten staan we in het stadshart. Deze heet heel gebruikelijk de markt. Een grote kerk trekt onze aandacht en als we ontdekken dat de deur los is, wagen we het een kijkje binnen te nemen. Het is een prachtige katholieke kerk. De beelden hangen en staan langs de muren. Diverse kerkstukken bestaan uit prachtig houtsnijwerk. Een oude mevrouw vertelt ons dat de kerkgemeenschap over enthousiaste medewerkers beschikt en dat de kerk goed onderhouden wordt. Ze dringt er bij ons op aan om een folder mee te nemen, die voor gasten op een tafel klaar liggen.
Op een van de terrassen op de markt strijken we even neer om wat te drinken. We zien hoe het marktplein omgeven wordt door mooie oude gebouwen. Een enkel exemplaar is duidelijk gerenoveerd, maar geheel in stijl met de historie. Grave beschikt over nog meer straten met een lang verleden. Het is bijzonder boeiend om hier doorheen te dwalen.
We kuieren weer terug naar de maaskade, waar de camper gestald staat.
Vrijdag 23 augustus
Onze reis nadert z’n einde. Vandaag toeren we, met een koffiestop bij Apeldoorn, door naar Genemuiden. Rond het middaguur arriveren we in deze plaats aan het zwarte water. Het weer is niet meer wat we gewend waren. Het waait hard en er zit regelmatig een regendrup bij. Na een tijdje lijkt het beter te worden en gaan we erop uit. We kennen Genemuiden nog goed uit de periode dat we met een boot door Nederland trokken.
Het hart van de plaats is eigenlijk de jachthaven. De oudste huizen staan hier omheen. We slenteren langs de motorjachten en halen herinneringen op. In een lelijk gebouw, wat het oude gemeentehuis blijkt te zijn, is een expositie van plaatselijke kunstenaars. We kunnen zo naar binnen. Een vrijwilliger vangt ons op. De man is blij dat er eindelijk bezoek is. Hij vertelt dat er altijd een expositie is, afwisselend tussen schilders en fotografen.
Een bijzonderheid is de oude klok van de afgebrande kerk. De klok is door vrijwilligers helemaal gerestaureerd en staat nu in de expositieruimte trots zijn kunnen te tonen. Het uurwerk is geheel opengewerkt zodat je de techniek van de kamraderen goed kunt zien. Twee zware gewichten moeten ervoor zorgen dat de klok niet stil blijft staan. Vroeger moest dit met de hand, nu gebeurt het automatisch.
We lopen door wat oude buurten en door het winkelcentrum. Het is geen toeristisch dorp. De bakker is zowat heel augustus op vakantie. Meer zaken zijn om deze reden gesloten.
In de avond heb ik een heel gesprek met een Duitse camperaar, die naast ons staat. Zij brengen veel tijd in hun camper door en hebben afgelopen winter in Spanje doorgebracht. Volgens hem is dat de enige plek in Europa, waar je goed het koude seizoen kan doorbrengen.
Zaterdag 24 augustus
Voordat we uit Genemuiden vertrekken, gaan we langs een supermarkt. De gehaalde boodschappen pakken we niet eens uit. Het is bedoeld voor het weekend. We rijden over relatief rustige snelwegen onze laatste kilometers van deze reis. Eigenlijk een heel eigenaardige reis. Ooit opgezet op door de Balkan te toeren, toen ingekort om nog net even de Balkan aan te doen. Uiteindelijk hebben we de Balkan niet eens gezien.
Net voor twaalven zijn we thuis. We worden hartelijk begroet door onze kleinzoon. Hij heeft voor ons de tuin bijgehouden en doet vandaag z'n laatste klusje.