vlaanderen 2018
Op weg naar Engeland komen we in het voorjaar 2018 door Vlaanderen. Een korte beschrijving van een mooi stuk België.
Vrijdag 20 april
Het hek zit dicht en volgens het mededelingenbord blijft dat vandaag ook zo. Door de spijlen heen vangen we een glimp op van het beloofde kasteel. Burcht Wijnendale heeft vandaag niets te vrezen van indringers omdat het schema dit niet toelaat. De parkeerplaats ligt prachtig onder een voorzichtig ontluikend voorjaarslover weggestopt in het Vlaamse land. We genieten van het bijzonder aangename weer in de halve schaduw. Het vele vogelgezang geeft aan dat het goed toeven vandaag voor de gehele natuur geldt.
We vervolgen de route naar Bergues.
Al in het aanrijden laat deze Franse stad weten dat het een oude vestingstad is. Stevige en hoge muren waren ooit hard nodig voor enige bestaanszekerheid. Schietgaten in deze stenen wering getuigd van vastberadenheid.
We naderen een prachtige oude poort. Zo geboeid door deze historische bouwkunst dat de aangegeven route niet de nodige aandacht krijgt. We passen net door de gebogen opening en rijden dan in het fraaie stadje. Dan ontdekken we dat dit niet het pad is naar de nachtplaats. Opnieuw door de poort om nu wel de juiste afslag te nemen.
’s Avonds gaan we uit eten. Samen met Jan en Rita ploffen we neer op het buitenterras van een eet establishment. We bespreken de snode plannen. Aan de overzijde van het kanaal wacht Engeland. Zich nog niet bewust van de Hollandse invasie die aanstaande is.
Van 21 april t/m 12 mei maken wij een rondreis door Zuid Engeland
Zondag 13 mei
Met een lichte schok komt de veerboot tot stilstand tegen de meerpaal. Stevige landvasten zorgen ervoor dat het schip op deze positie blijft. De klapbruggen op de kade beginnen te zakken. Kort daarop kunnen we rijden, nu rechts.
België wordt een beproeving. De nieuwslezer op de radio heeft 10 minuten nodig om alle knelpunten op te noemen in het verkeer. Ook de beide navigatiesystemen, Pio en Mio, krijgen het druk met het herberekenen. Het is duidelijk, we moeten afwijken van de ideale koers. Bij afslag 10 word ik geadviseerd de snelweg te verlaten. Over het vervolg is de techniek het niet eens. Hoewel Pio links aanraadt, kies ik voor rechts wat in overeenstemming is met de visie van Mio. Maar het gaat niet goed. Na enige kilometers komen we terecht in een wielerwedstrijd. Wegen zijn afgezet, andere hebben tijdelijk maar één rijrichting. Uiteraard hadden we deze wegen juist moeten volgen. Ik kom op smalle weggetjes met veel tegenovergesteld verkeer.
De volgende weg is plotseling doodlopend en verboden in te rijden, evenals de beschikbare alternatieven. We rijden door. We weten toch een zijweg te vinden die ons terug naar de bewoonde wereld brengt.
Antwerpen brengt de nodige vertraging. Het lijkt alsof alle Belgen vandaag hier moeten rijden. Ons reisdoel Woudrichem verdwijnt over de horizon. Onze Engelandreis willen we met een gezellig etentje afsluiten en we besluiten om de camperplaats van Brecht op te zoeken.
Dit blijkt een alleraardigst plaatsje te zijn. We rijden door de dorpskern en zien een indrukwekkende kerk het gezellige dorpsplein domineren. Maar ook andere fraaie gebouwen staan hier opgesteld. Een pand met een voornaam bordes, voorzien van vele vlaggen zal iets met het bestuur van doen te hebben.
Als we bij een Chineesrestaurant willen binnenlopen blijkt deze alleen maar een afhaalloket te hebben. Daarna valt het oog op Rozamarin Eethuis. Het restaurantje wordt gerund door oosterlingen en biedt pasta’s, pizza’s en kebab aan. We krijgen een prima hap voorgeschoteld.
