Naar het Zuiden

In 2023 willen we onze zomerreis in Frankrijk maken. 

Daarom vertrekken we naar het Zuiden.

Woensdag 5 juli

Storm Poly raast over Nederland. Een beter vertrekmoment hadden we ons nauwelijks voor kunnen stellen. In de kustprovincies vallen bomen kansloos om en vliegen dakpannen in het rond, scholen sluiten hun deuren om de jeugd een eerlijke kans te geven om behouden thuis te komen.

Na een ochtend dralen, rijden we om half 1 Frankrijk tegemoet. Langs de route maken bomen een diepe buiging voor ons. Ik omklem het stuur en hou de snelheid laag om een ongewilde ontmoeting met hen te voorkomen. Dan weer klettert de regen tegen het voorraam, om even later te worden afgewisseld door een felle zon.

Het geplande bezoek aan ‘De Havikshorst’ sneuvelt om wel een te raden reden. Tijdens een kleine pauze merken we dat het natuurgeweld aan het afnemen is. Ik voer de coördinaten van Almkerk in en we rijden richting het einddoel van vandaag.

Bij Utrecht neemt de verkeersdrukte zodanig toe dat er flinke files ontstaan. Op onze route zit een vertraging van drie kwartier. Het trekt ons niet zo om stapvoets of stilstaand naar onze bestemming te rijden. Bij Houten verlaten we de A27 en komen vrijwel direct aan bij een carpoolplaats. Ik parkeer onze reiswagen in een hoekje met uitzicht op het Amsterdam-Rijnkanaal. Heerlijk in de zon genieten we van onze eerste vakantiekoffie.

Het avondeten doen we binnen. Via maps inspecteren we de nog te rijden route. Tot aan Almkerk is het een lange groene streep. Begeleidt door de avondzon, tuffen we rustig het laatste stuk van de dagreis. Aangekomen in Almkerk zien we de aanbevolen camperplaats; Een groot parkeerterrein bij een aantal sportaccommodaties. Prima voor een nacht en morgen kunnen we zo de A27 weer op om de reis te vervolgen.

Donderdag 6 juli

Met ons, ontwaakt ook Almkerk. Het rustige dorp gunt Hanna en mij een ongestoord ontbijt. Het routeboek wil ons naar het kasteel Marnix-St Allegonde sturen. Gedwee voer ik de coördinaten in. In Antwerpen is het behoorlijk druk, maar we blijven rijden. Het kasteel bevindt zich aan de Schelde bij het dorp Bornem. Als we arriveren op het ingevoerde punt, staan we voor een ziekenhuis met weinig parkeerplaatsen. Wel zien we de beboomde laan richting de burcht. Ik geef Mio de opdracht om naar een nabij gelegen parkeermogelijkheid te rijden. Maar het centrum van Bornem biedt geen plaats aan een camper. Jammer, ik had graag het bureau gezien waar de boezemvriend van Willem van Oranje het Wilhelmus heeft geschreven. Al hoewel sommigen betwijfelen of Marnix daarvan de dichter is geweest. Uiteindelijk staan we pas om 11.30 uur stil langs de snelweg voor ons eerste kopje koffie.

We parkeren in Waasmunster op de kade van de Durme. Dit is een zijrivier van de Schelde. Ons plekje ligt midden in de natuur. Er staat een andere camper, vrolijk geschilderd in hippie-kleuren uit de jaren zeventig. De Durme is een getijdenrivier. We zien hoe het water richting zee loopt. Uiteindelijk blijft er een klein stroompje midden in de bedding over. Maar om 18.00 uur verandert de stemming. Het wordt vloed en het water stroomt plots krachtig landinwaarts. Grote pollen riet worden mee genomen. Waar de rivier er minstens zes uur over heeft gedaan om leeg te lopen, is hij nu binnen twee uur helemaal vol.

Het was een heerlijke luiermiddag aan het water. Morgen vervolgen we onze reis naar Sint Omer.