Kroatie 2025

De zomerreis 2025 is een tourtocht over de Balkan. Via Duitsland, Oostenrijk, Italie en Slovenie komen we in Kroatie terecht. Hier verblijven we een paar dagen.

Donderdag 17 juli

Via een prachtige kronkelweg hebben we het land nu verlaten en zijn Kroatië binnengereden. De kronkelweg brengt ons naar de kust. We hebben het plan om in Rijeka ons kamp op te slaan, maar de uitgekozen plek is vies, vol afval inclusief half gesloopte auto’s en ruikt niet fris. Joke vindt het maar niks, dus reizen we naar het platteland.

We komen uit bij een plekje in het open veld. Dichtbij is een airstrip, waar toevallig een klein vliegtuig landt. Achter de vliegstrip is een heuse racebaan voor motoren. Deze wordt goed gebruikt, want het is geen seconde stil geweest vanuit die richting. Ik probeer met de camera wat opnamen te maken, maar gaaswerk is een vervelende hinderpost.

Als ik terug loop, zie ik dat het vliegtuigje juist weer wil opstijgen. Ik zet de camera aan en weet het moment van take of vast te leggen. Bij de camper staat een vlagerige wind. Plots is deze zo hard dat de openstaande deur dichtklapt, waarbij het koord waarmee de deur is vastgezet doormidden breekt. Omdat het rond de dertig graden is, vinden wij de wind wel prettig.

Vrijdag 18 juli

Als we buiten in de schaduw aan de koffie zitten, beginnen op de racebaan de motoren al weer hun rondjes te draaien. Gelukkig voor de baaneigenaar is er veel liefhebberij voor zijn product. Joke en ik trekken de conclusie dat het na 1 dag voor ons wel klaar is met het moeten aanhoren van langs scheurende monsters. Ik stel de navigatie in op een volgend doel. Het wordt het 1 uur en 15 minuten verderop liggen Gimolje. Daar staat een klooster met een groot parkeerterrein, waar zelden een voertuig gebruik van maakt. Vanavond wordt de uitzondering, want wij staan daar dan.

De route is weer beeldschoon. De weg is een en al bocht. We klimmen flink. Het binnenland van Kroatië is bergachtig en dat is nu ons speelterrein. Een rood licht zorgt ervoor dat de totaaltijd wat gaat oplopen. Wegens werkzaamheden mag slechts 1 rijbaan worden gebruikt en uiteraard zijn eerst onze tegenliggers aan de beurt. Verderop herhaalt zich dit spel nog een keer.

We horen een ferme klap van de douchedeur. Joke neemt poolshoogte en vertelt dat de schroef uit de wand is getrokken, dat als taak had de deur vast te houden. Ze heeft de schroef teruggeplaatst en het zaakje weer vastgezet. Bij de volgende bocht is het lawaai nog erger en het probleem groter. Opnieuw een losse schroef, maar nu ook een deur uit de rails. Ik maak een noodstop en samen bekijken we de ravage. Het kost niet al te veel moeite om de wagon weer op de rails te krijgen, maar het vertrouwen in de onwillige schroef is tot het nulpunt gezakt. De houten vlonder op de bodem van de doucheruimte biedt echter een tijdelijk oplossing. Deze weet ik zo te plaatsen dat er geen beweging meer zit in welke deur dan ook.

We komen aan op het kloosterterrein. Inderdaad zijn wij de enige parkeerder. De kloostergebouwen zijn. Op zich niet veel bijzonders. Binnen mag je niet fotograferen, zodat ik geen reden zie om verder te lopen dan de poort. Op ons plekje vind ik een stukje hout. Met wat handigheid weet ik hier een stop van te maken voor onze douchedeuren. Ondertussen belt Joke met onze jarige oudste kleinzoon. 

Zaterdag 19 juli

De Lidl van Ogulin ondersteunt ons in het bijvullen van de voorraden. Prijstechnisch komen we er ook weer uit. Dan begint wederom een fabelachtig mooie rit door het berglandschap van Kroatië. Fraaie vergezichten, zeer bochtige wegen met een stijgingspercentage van 17%, en een omgeving vol met bossen. Ook zien we nog de pijn van de Joegoslavische oorlog van 91-95. Compleet vernielde huizen staan achtergelaten langs de weg. Menig monument herinnert de doden.

Onze weg is op een deel zeer smal. Net voor de bocht komt een auto met caravan van de andere kant. Het wordt millimeter werk. Daarna moet de automobilist nog een busje voorbij die achter ons staat. Maar het is nog niet alles. Na de caravan volgt een camper met daarweer achteraan nog een auto/caravan combinatie. Het geeft veel oponthoud, benauwde blikken, bezwete handen en stuurmanskunst, maar uiteindelijk kan iedereen weer schadevrij doorrijden. 

We komen aan in Slunj. We gaan op een betaalde camperplaats staan voor de verandering. Het is de eerste op deze reis. Een vriendelijk mevrouw vertelt de mogelijkheden en de kosten. Na installatie gaan we naar Rastoke, 1,5 kilometer verderop. Hier is het een paradijs aan watervallen. Ook erg toeristisch met vele bezoekers. Een bruidspaar heeft de plek uitgezocht voor de fotoreportage. Het watergeruis is niet van de lucht. Over een lengte van vele honderden meter kletteren meerdere watervallen naar beneden in een rivier. Het is een prachtige omgeving. We genieten nog even na op een terras en zoeken daarna de camper weer op.

Zondag 20 juli

Een warme dag in Kroatië. Vandaag blijven we staan op de camperplaats. Morgen gaan we een bezoek brengen aan de Plitvice meren en dat is een half uur rijden vanaf hier. Vanmorgen bracht de camperplaats-mevrouw ons wat lekkers bij de koffie, een schaaltje met zelf gebakken bolletjes. Veel ondernomen hebben we niet vandaag. Het is 35 graden waardoor er niet veel lust is voor een wandeling. De schaduw is de beste plek en met wat drinken en lezen gaat ook zo’n dag weer voorbij. Wel hebben we gebruikgemaakt van de campingdouche, zodat we weer fris en kwiek aan de nieuwe week kunnen beginnen.

Maandag 21 juli

Met een krachtige druk wordt het water in mijn tank geperst. Bijna leeg en in een kleine 10 minuten weer helemaal vol. Dan verlaten we Slunj om naar de Plitvice meren te trekken. Na een half uur draaien we parkeerplaats 1 op. De campers hebben een eigen gedeelte en wij vinden in een hoekje een koele plek waar de hele dag schaduw zal zijn. Ik heb inmiddels al 150 euro uitgegeven aan het bezoek. Nu moet het zich terugbetalen. Bij ingang 1 zou volgens digitale afspraak onze gids staan. Grote groepen dringen zich naar binnen, anderen staan braaf bij hun gids om het signaal af te wachten. Zowel Joke als ik kunnen geen Leopold ontdekken. Zo heet de ons toegewezen rondleider. Nadat ik een telefoontje heb gepleegd is de zaak in orde. We gaan met een klein gezelschap de uitdaging aan. Naast ons is er een gezin uit Heerhugowaard die het met Leo aandurft. 

De volgende horde is door de kaartcontrole te komen. Hier dreigt al afsplitsing. Onze toegangskaarten, die ik gisteravond nog via internet geregeld heb, geven een tijd van 12.00 uur, terwijl we nu om 11.00 al langs de gendarmerie proberen te glippen. De commandant heeft het meteen scherp en wijst mij erop dat ik te vroeg ben. Men wil de massa-meute goed reguleren. Leo redt de situatie en Joke en ik kunnen met de groep mee.

Als eerste komen we voor de hoogste waterval van Kroatië te staan. Het water suist 86 meter loodrecht naar beneden. Feitelijk zijn we niet op het juiste moment. Na weken van regen buldert er namelijk tonnen aan water omlaag wat een enorm gespetter geeft. Nu staren we naar een vriendelijk straaltje, want het is al weken droog hier. We overzien de vallei. Op diverse hoogtes hebben meerdere bekkens zich met water gevuld. De aanvoer komt van de rivier de Plitvice. Het water stroomt door al deze meren en daardoor zijn er talrijke watervallen over een lengte van vier kilometer. Ook is de vallei met schitterend groen begroeid, wat prachtig afsteekt tegen het turquoise water.

Er is een hele looproute gecreëerd, soms een pad, vaak een loopbrug langs de oevers. Het geruis van vallend water is niet van de lucht. Per dag bezoeken gemiddeld 10.000 bezoekers dit natuurspektakel. Iedere volwassene betaalt 40 euro entree. Kortom, dit is een miljoenenbedrijf. We krijgen ook best wat teruggeleverd. De paden zijn keurig en goed bewegwijzerd. Een meer steken we per boot over, waarvan er zes doorlopend op en neer varen. Daarna brengt een shuttle bus ons weer terug naar entree 1.

Het is een geweldige ervaring, die al lang op onze to-do list stond. Al met al hebben we tien kilometer rondgedwaald en dat merken we als we weer in de camper zitten. Daar redden we ook nog de dag van een ander Nederlands stel. Hun auto staat zonder stroom en ze hebben startkabels nodig. Laten wij die nu toevallig altijd bij ons hebben.

We rijden daarna de laatste Kroatische kilometers. 

We verbliven een kleine week in Bosnie. Als we horen dat een naaste familielid zeer ernstig ziek is, besluiten we naar huis te gaan. De terugreis gaat ook weer door Kroatie.

Zaterdag 26 juli

De route van vandaag gaat richting Knin in Kroatië.  Onderweg rijden we twee keer langs een prachtig gelegen binnenmeer, eerst in Bosnië en later in Kroatië.

We arriveren in de stad Knin. Net buiten de plaats vinden we een mooi plekje langs de rivier de Krka. We staan tegen de rivier aan, terwijl aan de andere kant hoge rotsen op rijzen. Het was er eerst uitgestorven, maar als later op de middag de regen stopt, begint het drukker te worden.

Zondag 27 juli

Showtime vandaag. We worden wakker op een echt mooie plek. De rivier laat haar water voorzichtig gaan terwijl de oevers zorgen voor een veilige weg. Een watervogel probeert tegen de stroom in te zwemmen, wat gedeeltelijk lukt. De camper staat op de eerste rij. We kunnen ons moeilijk losmaken van deze plek en plaatsen de stoelen buiten half in de zon. Zo je koffie te mogen drinken is meer dan een traktatie. Maar het wordt nog veel leuker.

Naast ons staat een camperbus uit Spanje. Lange tijd vernemen we geen leven, totdat de schuifdeur bij ons tweede kopje open gaat. Een jonge, speelse hond komt naar buiten, daartoe aangemoedigd door z’n bazin. Het jonge dier verkiest de oever ter hoogte van onze zitplaats om datgeen kwijt te raken, wat kennelijk al een tijdje dwars zat. We ruiken dat de hoeveelheid noemenswaardig is. Een andere hond komt voorbij rennen en onze vriend sluit zich daarbij aan. Maar deze lol is van korte duur.

Opa en oma komen aanwandelen met hun vertroeteld kleinkind. De jonge hond herkent een speelkameraad en springt bij de nazaat omhoog. Deze zet het op een krijsen omdat hij de intenties van het beest niet snapt. Het joch vindt bescherming in oma’s armen. De bazin ziet dat het misgaat en wil haar puppy halen. Als ze vlakbij is springt het mormel nogmaals bij het kereltje omhoog. Opa is voornemens het dier een rottrap te verkopen, maar de forse uithaal treft de temperamentvolle bazin. Deze reageert kwaad richting de oude man. Dan volgt een prachtig gevecht tussen man en vrouw, ondersteunt door krachtig schelden.

Opa is het zat en dreigt de politie te bellen.

De veroorzaker van deze ochtendherrie wordt door bazin 2 gelokt met voer wat wonderbaarlijk lukt. Bazin 1 stapt kordaat naar haar voertuig, maar het spektakel is geenszins over. Met een verhit hoofd komt ze weer tevoorschijn met een stuk buis en gaat haar revanche halen bij de oude man. Al bij de eerste tik verliest ze haar wapen. Opnieuw is het half slaan en trekken en duwen. De boot is nu echt aan en opa belt resoluut de politie. Bazin 1 trekt zich terug in de camper en haar collega start de motor. Als senior dit ziet rent hij naar zijn wagen en start deze eveneens. De collega snapt dat ze nu snel moet handelen en geeft volgas. In de camper staat duidelijk nog niet alles vast. Stevig gerommel doet het ergste vrezen. De camperbus ontsnapt aan de blokkadepoging van opa en verdwijnt uit zicht. 

Als wij later inpakken om te vertrekken, verschijnt er inderdaad een politiebus.

We halen boodschappen en rijden weer een fantastisch mooie route door Kroatië. Onderweg lunchen we en ik vul de dieseltank. Een flink stuk snelweg brengt ons vlot een stuk noordelijker. Bij Senj volgen we de kustweg om te kunnen genieten van een prachtig uitzicht op de Adriatische kust, met haar vele eilanden.

We stallen de camper in een voorstad van Rijeka. Een enorm plein, waar amper auto’s staan, biedt daartoe prima gelegenheid. De plek ligt tussen hoge heuvels. Ruwe rotsen aan de ene zijde, aan de andere kant staan woningen bovenop de top.

Dan is het tijd voor show nummer twee. De vroege avond valt en de jeugd van Rijeka zoekt vertier. Ons plein is een ideale racebaan en korte cirkels draaien geeft een stoer piepend geluid. Tussen het auto gestunt door krijgt een jong meisje bromfiets-rijles van haar vader. De artiesten hebben respect voor elkaar want iedereen krijgt voldoende ruimte.

Maandag 28 juli

Ons grote lege parkeerterrein staat, als wij de gordijnen open doen, helemaal vol met auto’s. De nabije haven heeft waarschijnlijk deze plaats voor z’n werknemers aangewezen. We vertrekken snel en zoeken aan de route een leuk plekje om te pauzeren. Direct daarna rijden we Slovenië binnen.