fraai frankrijk

Zondag 10 juli

Uiteindelijk zijn we België weer binnen gerammeld. Via wegen door de Ardennen met prachtige vergezichten zijn we op Annevoie aangereden om daar de schitterende aangelegde tuinen uit de 18e eeuw te bewonderen. Ruim anderhalf uur hebben we bij prima weer daar rondgeslenterd tussen Franse, Italiaanse en Engelse tuinen, verfraaid met waterpartijen. Door slim gebruik te maken van het hoogteverschil en alles aan elkaar te koppelen met buizen, zie je verschillende fonteinen het water meters omhoog spuiten zonder dat er een pomp aan te pas komt. Mede door mooie bloemenperken, aan elkaar verbonden met romantische bomentunnels en aangekleed met goed geboetseerde beelden, wanen we ons helemaal in de 18e eeuw.

Daarna hebben we de CP van Bouillon opgezocht. Via een zeer oud bruggetje komen we in een prachtig groen gebied te staan. In de verte horen we een bergrivier ruisen en met uitzicht op een goed uitgelichte burcht uit de 14e eeuw komen we met plezier de avond door.

Maandag 11 juli

De tocht gaat door Champagne en Bourgondië.  Eindeloze velden vol met graan. Het oogsten is begonnen hetgeen op de weg vertragend werkt omdat combines en tractoren niet zo snel zijn.

Pas diep in Bourgondië krijgt het landschap weer wat meer inhoud. Het graan wordt afgewisseld met bossen en de heuvels zijn hoger. Wij komen op een smalle weg terecht die zich al slingerend door de korenvelden en over heuvels zich een route baant. Voor ons is het spannend want de uitkomst is ongewis zonder passeerruimte en uitwijkmogelijkheden. Gelukkig bereiken we ongeschonden ons doel.

Zeer langzaam rijden we door het middeleeuwse dorp Noyers. Eenmaal door de poort komen we op een weg waaraan in geen 400 jaar onderhoud is gepleegd. Maar het plaatsje is fantastisch mooi. Eeuwen oude gebouwen hangen tegen elkaar en hebben hun uiterlijk onveranderd weten te houden.

Onze standplaats ligt in een parkje waar drie JeudesBoules-banen voor veel vertier zorgen. Mannen van respectabele leeftijd maar ook jongere en een paar vrouwen vermaken zich de hele middag en groot deel van de avond met het voor leken niet zo heel spannende spel. Het spel stelt geen zware eisen aan het sportief uiterlijk waardoor een wonderlijk stel sporters is te aanschouwen.

Hanna en ik wandelen het oude centrum door.

We zien oude vakwerkhuizen, gezellige pleinen en leuke doorgangen. De bloembakken staan weer royaal opgesteld zoals we dat van veel Franse dorpen kennen. Samen met ons blijft ook een Belgische camper overnachten. Met het invallen van de duisternis verdwijnt de laatste sporter en keert de rust terug in het park.

Dinsdag 12 juli

We wandelen in het dorp Blesle. Niet zo maar een dorp. Blesle heeft een speciale status. Het is opgenomen in de lijst van 100 mooiste dorpen van Frankrijk. Vanaf de CP lopen we zo het oude hart binnen. We komen door smalle straatjes waar geen enkel voertuig op meer dan twee wielen door heen kan.

Op een piepklein pleintje staat de kerkdeur open. Van buiten is het niet een opvallend gebouw. Om binnen te komen moeten we eerst een aantal traptreden naar beneden. Het is overduidelijk geen overdadige gotische kathedraal. Het schip is haaks op de ingang gebouwd. Op de achterkant vindt een prachtig lichtspel plaats. In de halve koepel zijn enkele grote glas-in-lood ramen geplaatst met felle kleuren blauw, rood en geel.

Het stellen Bijbelse figuren voor. Maar de kleurenpracht die het in het kerkje veroorzaakt, is bijna adembenemend. Een ander opvallend punt is de akoestiek. Een klein kuchje klinkt als een donderslag. Ik krijg in gedachten medelijden met de kerkgangers, zeker als de pastoor niet een best humeur heeft en de parochianen gaat vertellen waar het op staat.

Samen met Hanna kuier ik verder. Even later spreekt een 80-jarige autochtoon mij aan of ik de kerk al heb gezien. Het is duidelijk de trots van het dorp. We zien restanten van wat ooit een belangrijk bastion moet zijn geweest. Of de abdij, want die heeft hier ook gestaan. De huidige uitstraling mag er ook zijn; sterk, robuust en door het zonlicht mooi geaccentueerd. Prachtige pittoreske straatjes met typische Franse huizen met helder geschilderd houtwerk, voorzien van talrijke bloembakken glijden onder ons door. Een ruisend riviertje en een klingelende koebel op een berghelling met de koe er nog aan vullen het fraaie beeld verder aan.

De commissie voor de 100 mooiste dorpen heeft niet een gemakkelijke klus gehad. Hoort Blesle terecht bij dit honderdtal? Wij hebben slechts genoten.

Woensdag 13 juli

Met de navigatie aan kom je niet altijd waar je wilt zijn. We zijn op weg naar het schilderachtige Carcassonne. Matrix-borden waarschuwen voor verkeers-verstoring in verband met de Tour de France.

Mijn mio begint ook al verontrusting te zaaien: De te rijden route is voor een deel afgesloten en het apparaatje stelt een andere route voor. Hoewel het nog lekker doorrijdt op de A75 volgen we de raadgeving op. Via nauwe paadjes en een poort die nog maar net aan de maat is, komen we op een parallelweg.

Opeens is het allemaal drukte. 

We rijden tot aan een rotonde en dan kunnen we niet verder, hoewel mio blijft roepen dat we de eerste afslag moeten nemen. De straat is afgezet, de gendarmerie kijkt streng. Mensen verzamelen zich meer en meer rond ons kruispunt. Een agente legt uit dat de Tour passeert. Gelukkig mogen we in de berm parkeren.

De plannen wijzigen terstond. Wij gaan de tour aanschouwen. Het duurt niet lang of de karavaan wordt aangekondigd. Dan volgt er een ware carnavals-optocht. Kleine vrachtauto’s met metershoge opbouw waar dan helemaal in de top een meisje staat te swingen. Mickey Mouse, een wielrenner van 5 meter hoog, rijdende dozen en nog meer muzikale voorstellingen met ritmisch meebewegende bemanning (bevrouwing) passeren in vlot tempo. Veel reclame-auto’s strooien alsof het 5 december is. Wij veroveren drie petjes waarvan Hanna er weer een af staat aan een mevrouw die haar kleinkind blij wil maken.

Helikopters en politiemotoren vertellen ons dat het menens wordt. Dan flitst de tour-part 1 voorbij. Een blok gesloten wielrenners wurmt zich heelhuids langs de rotonde, na 30 seconden gevolgd door de tour-part 2. Enkele ongelukkige renners zijn de groep kwijtgeraakt en komen later voorbij, samen met de team-auto’s. Een bezemwagen roept dat het laatste voertuig is gepasseerd. De wegblokkade wordt weer opgebroken en wij kunnen verder.

Wij gaan de nacht doorbrengen op de CP van St Couat d’Aude. Wat anders dan Carcassonne maar wel met een fantastisch uitzicht. Morgen naar Andorra.

Donderdag 14 juli

Onze camper trekt de Pyreneeën in. Hoge bergen omringen ons pad maar gunnen hem wel ruimte. Wat opvalt, is dat het erg groen is. Donkere wolken boven ons vertellen hoe dat komt. Via leuke bergweggetjes steken we het gebergte over. We worden vergezeld door talloze motoren voor wie dit terrein een leuk speelhof is. Doel van vandaag is Andorra.

Donderdag 11 augustus

Het stuur trilt. Ligt het aan de weg die zichtbaar minder is geworden. Twijfel. Hanna kijkt ongerust: “Is er iets met de camper?”. Ik antwoord dat de weg hier nogal rillen heeft. Tegen beter weten in. Het trillen wordt erger, ik minder vaart. Dan zakt plotsklap de rechtervoorkant iets weg en klinkt er het geluid van ijzer op steen. Alles schudt en de wielkast geeft veel herrie. Ik rem stevig en even later staat ons voertuig stil langs een vrij drukke regionale weg in Frankrijk. We kijken elkaar aan. Een klapband, leg ik Hanna overbodig uit.

De ANWB stelt vragen. De meeste hebben niets met ons pechgeval te maken maar om een of andere reden kan deze procedure-stap niet worden overgeslagen. Ze beloven een depanneur te waarschuwen en zullen per SMS aangeven wanneer wij deze kunnen verwachten.

Het verkeer manoeuvreert met de nodige capriolen langs ons heen. De alarmlichten staan aan. Het lijkt ons verstandig om ook de gevarendriehoek te plaatsen. Nadat ook de laatste onmogelijke plaats is doorzocht, constateren Hanna en ik dat we zo’n ding niet aan boord hebben. Een klein hang-wasrekje, keurig aangekleed met een oranjehesje neemt de dienst van de afwezige driehoek over.

Een kwartier eerder dan het SMS-je heeft voorspeld, stopt de vrachtauto van de depannage met oranje knipperlichten achter ons. De trouwe reiswagen komt in de hangbeugels en samen worden we naar een bandenspecialist gesleept die beide voorbanden voor een redelijke prijs vervangt. Het ‘merci beaucoup’ is dan ook welgemeend.

Later dan gepland komen we in Duras aan. Wat een prachtige CP. Op het achterveld van een groot kasteel, verhoogd in het landschap en met een complete toilet/douche unit kunnen we met prachtig uitzicht parkeren. In het dorp is ’s avonds feest. Honderden mensen drommen samen tussen de kramen die alles wat eetbaar is, aanbieden. Ook de bottelier heeft een kraam gehuurd zodat niemand van dorst hoeft om te komen.

Men loopt, zit, eet, danst, koopt, drinkt en vermaakt zich prima. Lange rijen tafels met stoelen geven de gelegenheid de oogst te verorberen. We kuieren op ons dooie gemak tussen alle drukte door. Wat een geweldige formule om met elkaar een feestje te bouwen.

Vrijdag 12 augustus

Nadat we 5 euro per persoon hebben betaald mogen we verder. Voorzichtig stappen we de grotkerk binnen. We hebben een audiotelefoon in bruikleen die in het Engels uitlegt waar we naar kijken. We staan in Europa’s grootste kathedraal onder de grond. Het gewelf is 20 meter hoog. Onvoorstelbaar dat noeste voorouders hier in de 12e eeuw een complete kerk hebben uitgehouwen in de rotsen. We hebben er alle begrip voor dat de vloer niet egaal is en dat de wanden niet strak recht zijn. De telefoon legt uit dat het ondergrondse gebouw vroeger nog veel groter was maar dat erosie een fikse hap uit de historie heeft genomen.

We beklimmen een stenen trap met 80 treden.

Boven treffen we een heuse galerij aan welke in 1170 bedoeld was voor de notabelen om de mis bij te wonen. Bijzonder is de in 1961 onder de kerk gevonden crypte. We dalen in de koele ondergrond af en komen in een behoorlijke ruimte terecht. Wat hiervan precies de functie was, ontgaat ons ook nu een beetje maar bouwtechnisch gezien is het erg knap dat je al hakkend en brekend twee ruimten onder elkaar weet te realiseren wat er ruim 800 jaar later nog staat.

We verlaten de Saint Jeankerk en gaan het dorp Aubeterre sur Dronne verder ontdekken. Ook dit plaatsje staat in de Franse top 100 van de mooiste dorpen. We laten deze keuze geheel over aan de commissie. Het dorp heeft leuke nauwe straatjes, een heel fraai centraal plein en ligt prachtig tegen de rivier de  Dronne aan.

In de namiddag rijden we de camperplaats van het attractiepark Futuroscoop bij Poitiers op. Er is plaats voor 400 campers, deze staan er lang niet maar toch is het er vergeven van die rijdende huisjes. Omdat we morgen het park in willen, gaan we alvast de boel verkennen. Bij toeval lopen we een Frans stel tegen het lijf. Deze vragen of we hun kaartjes willen overnemen omdat ze naar huis moeten. We komen tot een voor beiden aantrekkelijke deal.

Zaterdag 13 augustus

We zijn binnen. Hanna en ik staan op het grote attractie-terrein van de Futuroscoop. Wat eerst opvalt zijn de bizarre vormen van de gebouwen. Als je alleen van traditionele bouwstijl houdt, heb je hier niets te zoeken. Bollen en cilinders zijn nog enigszins herkenbaar, voor de rest is het louter fantasie. We nemen plaats, met 3D-bril op de neus, voor de eerste voorstelling. Het onderwerp boeit niet echt, het gaat over de  angstige avonturen van een eekhoorn, maar de onderliggende filmtechniek en vooral de presentatie op een enorm doek maken dat ruimschoots goed.

In vol vertrouwen, melden we ons bij het volgende paviljoen. Er gaat een schepje bovenop. De voorstelling is in 4D. Even later staat een machine onze zitplaatsen heen en weer te schudden en krijgen we op gepaste tijden een blaas frisse wind over ons heen. Samen met de speciale bril en de rolprent zorgt dit er voor dat we ons serieus achtervolgt wanen door een agressieve rat. Nadat alle kwaad is overwonnen, kunnen we als helden uitstappen.

Tijd voor iets rustigers.

Een enorm wiel wat horizontaal ligt, brengt ons naar grote hoogte met een fantastisch uitzicht. Vervolgens maken we shows mee met acrobatiek en een met een magiër die een klein jongetje in de luren legt. We bezoeken een expositie met allerlei innovaties van morgen en nemen plaats bij een film op een megadoek in een ronde koepel. Deze toont tot op het kleinste detail het microleven van vlooien, amoeben en bacteriën. Het is maar goed dat we geen superogen hebben anders doet geen mens ’s nachts z’n luiken nog dicht.

We gaan heerlijk in de schaduw van een boom op een grote stevig kussen zitten/liggen. Zo kunnen we kijken naar een voorstelling  schoonspringen vanaf een hoge duiktoren. Met wat grappen en grollen en wat aardige pirouettes maken we ons op voor de grote finale; een sprong vanaf 30 meter hoog in de kleine wastobbe.

Futuroscoop is een prachtig pretpark om te bezoeken. Beeld en geluid wordt op een spectaculaire wijze naar voren gebracht. We hadden iets meer techniek en wat minder Frans verwacht. Toch is dit park een aanrader.

Zondag 14 augustus

We staan in de rij. De lengte voor ons is behoorlijk. Gelukkig is er regelmatig schaduw van de bomen. Om de tijd te doden, maak ik foto’s van de zijgevel van het huis en van enkele zeldzaam mooie bloemen die overvloedig aanwezig zijn in de tuin. Gewoon geduldig blijven, samen met de honderden andere mensen die uit alle windstreken van de wereld komen. Na veelvuldig schuifelen, komen we eindelijk over de drempel van het huis van Claude Monet, Frankrijks bekendste kunstschilder (1840-1926).

Het is een heel breed huis maar niet erg diep. Ieder vertrek heeft zowel aan de voorzijde als de achterzijde ramen. Er is geen gang, alle vertrekken volgen op elkaar. Elke kamer heeft zijn eigen sfeer, opgebouwd vanuit een bepaalde kleur en aangevuld met reproducties van de talrijke werken van de impressionistische schilder, tijdgenoot van Vincent van Gogh. In de vele vertrekken die het huis heeft, is het overal topdrukte.

Voor Giverny heeft de bekendheid van deze kunstenaar grote gevolgen. Het dorpje wordt dagelijks overladen met bezoekers die met bussenvol tegelijk worden aangevoerd. Geen wonder dat de hoofdstraat vol staat met winkeltjes en restaurants. Het brengt ook veel gezelligheid onder het heerlijke augustus-zonnetje. Op een terras speelt een muzikant en er wordt gekeuveld in vele wereldtalen.

Dan gaan we de tuin in. Monet bezat een groot huis maar ook een hele grote tuin vol met bloemen. Hieruit haalde hij voor een deel zijn inspiratie. Prachtige bloemenlanen opgebouwd vanuit een kleur accentueren het zacht roze huis met groene kozijnen. We wandelen door de vele paden, steken ondergronds de weg over en komen in een beeldschone watertuin. Idyllische paden, voorzien van bankjes, slingeren zich rond een grote natuurlijke vijver, onderbroken door meerdere bruggetjes.

We hebben de tijd en zitten een tijdlang op een stijlvol bankje alle prachtige kleuren, heerlijke geuren en mooie tuinarchitectuur in ons op te nemen. Wat gaat hier een volmaakte rust vanuit.

Bijna met tegenzin maken we gebruik van de ‘sortie’.

De hoofdstraat is bijzonder druk met wandelaars. Verderop staat de kerk waar ook de graftombe van de schilder te vinden is. Ter ere van hem heeft de gemeente een museum gebouwd met louter impressionistische kunstwerken van meerdere kunstenaars.

Maandag 15 augustus

Het is vandaag  ‘Onze lieve Vrouwe Hemelvaart’. Wij weten dat niet. We hebben Giverny verlaten en de koelkast moet weer worden aangevuld. De eerst in-geprogrammeerde supermarkt blijkt niet te bestaan. Geen nood, de tocht gaat vandaag door meerdere plaatsen en een winkel zullen we dan ook wel tegenkomen. In een volgende plaats prijkt een groot reclamebord van een bekend Duits-supermarktketen.

Aangekomen op het parkeerterrein, treffen we alles aan in serene rust. Maandagmorgen misschien niet of later open, veronderstelt Hanna. Het tafereel herhaalt zich nog enkele keren. Inmiddels is mij opgevallen dat er nauwelijks vrachtverkeer op de weg is. Stakende chauffeurs(?), niets van meegekregen.

Als we langs een industrieterrein rijden, merkt Hanna op dat de meeste bedrijven dicht zijn; de bijbehorende parkeerterreinen zijn leeg. Zien we veel geparkeerde auto’s bij elkaar dan blijkt het een terrein van een autohandelaar te zijn die zelf overigens in geen velden of wegen te bekennen is.

Een paar keer parkeren we de camper voor een rustmoment. We zitten in een mooi deel van Frankrijk. Hoge heuvels, mooie valleien met groen-getooide bossen variëren met goudgele velden. Er is veel agrarische activiteit. Het is dorsdag vandaag want overal in de velden zijn combines bezig een vrij laag gewas van het land te snijden.

Dan raadpleeg ik Google om het stille mysterie van Frankrijk op te lossen. De smartphone weet vrijwel direct het antwoord: 15 augustus is een feestdag ter ere van de hemelvaart van onze lieve Vrouwe. Heel Frankrijk heeft een vrije dag. Als rechtgeaarde calvinisten hadden we geen flauw benul.