Camperen aan de kust
Na het lange verblijf in Spanje tijdens de wintermaanden hebben we thuis de boel weer op regel gebracht. De camper staat rusteloos op zijn parkeerplaats te wachten op zijn volgende opdracht. Eind mei is het zover. Een familiedag is de aanleiding om de periode tussen Hemelvaart en Pinksteren op te vullen met camperplezier. De eerste dagen verblijven we stijf aan de kust bij Wijk aan Zee. Daarna gaan we wat rondtoeren door Zuid Nederland en wellicht Belgie en Duitsland.
Van deze wilde avonturen wordt weer een heuse vlogserie gemaakt. Als je op de hieronderstaande camera klikt, kun je de belevenissen reallife volgen.
Woensdag 28 mei
Na een kleine twee maanden rust moet de Niesmann weer aan de bak. Inmiddels APK goedgekeurd, toert de wagen weer supertrots met zijn bazen door het Groninger land. Morgen is het Hemelvaartsdag en het is onze bedoeling om tot en met Tweede Pinksterdag on wheels te blijven. Ik stop onderweg bij een gasstation om de lpg-flessen vol te blazen. Tot mijn verbazing houdt de pomp er na drie liter al mee op. Uiteindelijk weet ik uit de diepe herinnering het beeld op te halen dat we op onze laatste reis in België ook dit gas hebben getankt en daarna zo’n beetje naar huis gereden. Maar goed, nu weet ik zeker dat de flessen vol zitten.
Net na Groningen komen we in een file terecht omdat een vrachtwagen pech heeft gekregen. Drie rijbanen worden op 1 spoor geperst met als gevolg dat iedere betrokkene een klein half uur later thuis is dan gepland. We zitten het oponthoud geduldig uit. Veel meer keus is er niet.
Daarna gaat het super vlot over de A7 en A32 naar Kimswerd, een plaatsje vlak bij Harlingen. Zo zit de halve route naar Wijk aan Zee erop. Dat is ons einddoel. We hebben daar voor vier dagen een camping geboekt. Het wordt een familiefestijn op het strand.
We staan op een ruim parkeerterrein in het buitengebied en hebben mooi uitzicht op de landerijen. Het is al na zessen als we aankomen, zodat er niet veel meer te ondernemen valt.
Donderdag 29 mei
De regen dwingt ons binnen te blijven. Een kort bezoekje aan Kimswerd, waar Grutte Pier is geboren en nog steeds als volksheld wordt gevierd, hoewel het inmiddels acht eeuwen verder is, zit er dan ook niet in.
Na elven gaan we de Afsluitdijk over waar we ons langs de totaal verpeste blik op het IJsselmeer moeten persen. Gelukkig is het zicht slecht door de regen waardoor de verschrikkelijke verzameling aan windmolens grotendeels aan ons zicht wordt onttrokken. We steken Noord-Holland dwars over en komen zo in het duingebied terecht waar we onze voorlopige eindbestemming bereiken.
Na door een paar smalle dorpsstraten te zijn gereden, is daar plots de afslag naar de Nivon Camping. Na uitvoerig overleg met de vrijwillige campingbaas plaatsen we onze camper op z’n stelpoten. Het familieweekend kan beginnen. Ons nichtje is al ingekwartierd en zoek ons op. Niet veel later arriveren Jan & Rita met hun Hymer. De regen hebben we in het noorden gelaten. De camping is gevuld met jonge ouders, zodat het kindgrut heen en weer rent over het niet al te grote veld. Zand en water houden hun uren onvermoeid bezig.
Vrijdag 30 mei
We fietsen naar het strand. Het is absoluut geen strandweer, maar dat deert ons minder. We zijn aan de kust en dat komt niet zo vaak voor als we door Nederland toeren. De lucht is zwaar grijs en een heel stevige zuidwester doet de officiële 15 graden een stuk lager aanvoelen. Grote bulldozers maken het strand weer zomers. De harde wind van het afgelopen seizoen heeft het zand hoog op bulten gewaaid voor de strandhuizen en dat probleem wordt nu vlak gemaakt.
De fietsen hebben een plekje op de stalling gekregen en we dwalen met z’n vieren over het toegestane pad door de fikse duinen. Informatieborden vertellen alles over de bijzondere planten en voorwerpen die we tegenkomen. Weer heel wat wijzer beklimmen we weer de fietsen om de basis weer op te zoeken. Vanmiddag komt nog veel meer familie aanwaaien en al gauw zitten we in de centrale ruimte van het gastenhuis breedvoerig met een ieder te kletsen. Twee van onze dochters met hun kroost maken nu deel uit van campinggasten, zodat we genoeg afleiding hebben.
Zaterdag 31 mei
We vertrekken samen met onze dochter naar haar huis in Wormer. Deze doet vanochtend dienst als ontvangstruimte voor de gehele familie. Het deel wat nog niet de voorgaande dagen op de camping is gearriveerd, zal vandaag de oversteek wagen. Veel gezelligheid en gesprekken, aangevuld met koffie en heerlijke lekkernijen, nemen al gauw bezit van haar mooie woning. Na de lunch trekt het hele gezelschap naar Wijk aan Zee, waar ook de camping ligt. Maar dat is niet de bestemming. Iedereen moet op eigen gelegenheid de beachclub Sunsea zien te vinden. Dit strandhuis ligt mooi hoog op het strand en zal vandaag de plaats zijn van waar uit een hele reeks activiteiten zullen worden ondernomen. Het weer laat zich van zijn beste kant zien. Een aangename temperatuur en volop zon maken er een mooie stranddag van.
Even later is jong en oud verwikkeld in een strijd om de eer via allerlei uitdagingen die ontspannen worden begeleid door een neutrale spelleider. Na toren bouwen, met emmertjes water slepen, skilopen en serieus touwtrekken moet het hele gezelschap aan allerlei geuren snuiven. Uiteindelijk is de strijd onbeslist, zodat er vredig aan een uitgebreide barbecue kan worden begonnen.
Zondag 1 juni
De day after. Gisteravond zijn de eerste familieleden alweer richting hun huis gegaan. Maar een grote groep is blijven hangen rondom de de Nivon-camping. Zodoende is er tijd voor evaluatie. De kleintjes vermaken zich in een reusachtige feesttent met de zangkwaliteiten van Juf Roos. Uiteraard vergezeld door hun moeders en oma’s. In de middag zit er nog een bezoekje strand in. Het weer heeft weer een stapje terug gedaan maar in de luwte van de glazen wanden van een strandhuis weten we toch een aangenaam verpozen te creëren. Onze kleinzoon duikt de zee in, samen met Hanna’s zus. Vol bewondering staan we de twee aan te staren, want de omstandigheden zijn zeer frisjes.
Op de camping organiseren we een gezamenlijke maaltijd en daarna gaan de meesten weer huiswaarts. Enkele doorzetters blijven nog tot morgen vroeg. Tot dit deel behoren ook wij.
Maandag 2 juni
Na een rustige start van de dag weten ook wij ons los te maken van de natuurvrienden camping. Via een hele partij snelwegen gaan we via Rotterdam naar Dordrecht. De schoonheid van deze oer-Hollandse stad willen wij wel eens proeven. Aan de zuidzijde vinden wij een groot parkeerterrein, gelegen tussen het groen, in serene rust. Deze week reizen we met de zus van Hanna en haar man. De beide campers krijgen een mooi plekje en zijn niemand tot last. De rijwielen worden losgeknoopt en rijvaardig gemaakt. Naar het centrum is het vijf kilometer trappen.
De fietsen worden professioneel aan een boom bevestigd. Met z’n vieren dwalen wij het centrum in. Niet veel later staan we oog in oog met Willem van Oranje. Onze vader des vaderlands staat levensgroot, samen met zijn hond, roerloos voor een historisch gebouw. Het plan is het Dordts museum. Na wat foute afslagen en omwegen staan we voor de poort. Deze gaat echter niet open want maandag blijkt de rustdag voor het personeel te zijn. We besluiten de oude binnenstad rondom de havens te gaan bewonderen. Onderweg blijven we plakken op een terras, dat een fraai uitzicht op het water biedt.
We herstarten de wandeling en komen bij een mooie binnenhaven aan. Tussen de rij boten ontdek ik tot mijn verbazing het schip van Kees van de vloggende bestemming. Hij is bekend van boot- en camperreizen met zijn vader. Als we langs het jacht lopen, zien we niemand.
We zoeken de oude Maas op en genieten even van de brede waterstromen rondom Dordrecht. In een andere haven liggen fraaie schepen uit het verleden, zoals een stoomsleper. Na veel idyllische panden met fraaie gevels, smalle straatjes met etalages waar het meest onwaarschijnlijke spul te koop wordt aangeboden, besluiten we het pad weer terug te fietsen.
Bij de campers zitten we nog even heerlijk in de zon. Op het parkeerterrein blijft het rustig. Er parkeren enkele auto’s maar het overgrote deel ligt er voor de nacht nutteloos bij.
Dinsdag 3 juni
Een merkwaardige Dordtrechter spreekt ons aan, terwijl we lekker buiten in het zonnetje van de ochtendkoffie zitten te genieten. De boodschap is dat we verkeerd staan. Verder op is het veel interessanter volgens hem. Prachtige natuur met mooie uitzichtspunten lopen we mis door voor deze plaats te kiezen. We luisteren en knikken instemmend.
De man vertrekt met een glimlach. Hij heeft onwetende passanten weer iets bij kunnen brengen over de fraaie omgeving van Dordt.
We rijden met de campers over het brede Hollands Diep. Diverse schepen varen hun eigen koers, zonder elkaar te hinderen. Het getuigt van economische activiteiten, waar de welvaart garen bij spint. We passeren Baarle Nassau en Hertog. Wel tien maal verwisselen we Nederland voor België en andersom. Na Turnhout vinden we in het gehucht Groot-Rees een plekje voor de beide campers. We staan in een weiland tegenover een varkensweide. In meerdere kleine kampjes zijn enkele varkens bezig groot te worden. Ze hebben alle vrijheid en rennen door hun territorium om daarna met de neus in de grond te wroeten naar iets eetbaars.
Op de fiets verkennen we de buurt. In Casterlee bezoeken we Delhaize. Iets verderop strijken we neer bij een ijssalon. Het hoeve-ijs laten we ons heerlijk smaken. Prachtige smalle, rustige wegen slingeren door het Vlaamse land. Het doel is een meertje te bereiken en daar even rond te lopen. De kaart toont echt een waterplas, maar ter plekke kunnen we geen nattigheid vonden. Gelukkig biedt een andere hoeve ook hier ijs maar ook andere drankjes. Jan en ik houden het bij een biertje terwijl Hanna en Rita zich een koffie en thee veroorloven. Het hele rondje is zo’n vijftien kilometer, maar het heeft ons een mooi beeld van Vlaanderen gegeven.
Hanna en ik besluiten buiten te eten en de barbecue aan te zetten. Onze handige tafelbarbecue heeft geen moeite om de kipfiletjes en worsten gaar te braden. Vandaag is de temperatuur heel aangenaam en daardoor is dit buiten gebeuren lekker ontspannen.
Woensdag 4 juni
Een vervelende kleine mieserregen plaagt ons vanochtend. Geen stoelen naar buiten, maar veroordeelt tot binnen zitten. Maar met Jan en Rita is er altijd voldoende gespreksstof. Tegen elven besluiten we de varkens te verlaten. Het is zonder meer een bijzondere plek. Ook in de camper is het verblijf terug te redeneren; een flink aantal vliegen houdt zich er op en dat betekent dat Hanna de hele ochtend in de weer is met de mepper.
We rijden een korte rit naar Geel. Op een speciale camperplaats kun je daar je voertuig neerzetten. We betalen zes euro voor een verblijfsticket, maar daar staat een hele reeks service-mogelijkheden tegenover. Het blijkt overigens vrij lastig deze te ontdekken, want de Belgen hebben ze weggestopt achter een schoolmuurtje.
Met z’n vieren gaan we in de middag het stadje Geel verkennen. In het centrum staat de grote St Amandskerk. We lopen naar binnen en kunnen ons vergapen aan een rijk interieur. Vooral de kansel valt op. In uitbundig houtsnijwerk is de kansel gecreëerd. Het altaar is met fors beeldhouwwerk versierd. Aan de wanden hangen meerdere schilderijen, waaronder een prent van een onthoofde Johannes de Doper. De kerkjeugd wordt niet bepaald ruwe voorstellingen onthouden.
Bij de kerk is een groot plein, waarop meerdere horecabedrijven zijn gevestigd. De regen is er na vanochtend mee opgehouden en in de middag schijnt warempel af en toe de zon. Het zorgt voor heerlijk terrasweer. Al snel staan er twee karemaliet bieren op de tafel, samen met twee wijntjes. Het speciale bier smaakt voortreffelijk en wij drinken deze dan ook in een ongebruikelijk traag tempo leeg tot op de bodem.
Op de camperplaats is geen plek meer vrij. Officieel kunnen er zeven staan, maar een parkeerstrook brengt het maximum met vijf omhoog. De stad Geel is het bezoeken wel waard, want het centrum is ronduit gezellig te noemen.
Donderdag 5 juni
Na de koffie verlaten we Geel. Door een fraai landschap bereiken we de snelweg, die ons in dertig minuten naar Heusden-Zolder weet te krijgen. Zolder heeft een racecircuit vergelijkbaar met de TT in Assen. We staan niet ver van deze racebaan en kunnen de optrekkende motoren goed horen. De plaats Heusden-Zolder heeft het goed voor met de camperaars. Op een parkeerterrein is ruimte voor tien campers gecreëerd, die daar kosteloos gebruik van mogen maken. Ook is er een punt waar de camperaar zijn zwart en grijs water kan lossen en drinkwater kan innemen. Wat is Nederland toch een bekrompen land, als je deze faciliteiten ziet.
Na een zware regenbui trekken we de schoenen aan om in het recreatiepark, waar we tegenover staan, te gaan ronddwalen. Het is een mooi aangelegd park met grote waterpartijen. De gekozen wandelroute stuurt ons over een smal bospaadje, langs een meertje en over een lange steiger die dwars door een waterplas is aangelegd.
We zien allerlei watervogels die dankbaar gebruik maken van de groene oase. Hier en daar staan infoborden. Zodoende kan de wandelaar een idee krijgen van de wereld waar hij doorheen wandelt.
Na de wandeling komen we in het horecapand terecht die bij het complex hoort. Met een drankje voor onze neus nemen we nog even de hoogtepunten van de trip door.
Als we dit establishment verlaten, bedenken we dat het een goed idee is om eens buiten de deur te eten. Het basisidee is een snackbar voor Vlaamse frieten met zuur vlees. Maar de snackbar werkt niet mee. Deze heeft de voordeur op slot, uitgerekend op donderdag. De overige dagen is de patatbakker gewoon open.
Na wat speurwerk komen we in het restaurant ‘Bolleke’ terecht, waar wel gedineerd kan worden. Hoewel best aan de prijs, hebben we daar heerlijk kunnen eten.
