Late zomertour '24

In de maand oktober worden er veel evenementen georganiseerd. We gaan met de camper op stap om een aantal ervan te bezoeken. Om tot een leuke lijst te komen valt niet mee; sommige vinden gelijktijdig plaats, andere liggen te ver uitelkaar. Bovendien kunnen we alleen de 1e en 3e week op stap. Alles wat hier buiten valt, kunnen we een streep doorzetten.

Onder deze voorwaarden hebben we een aantal bijzondere uitstapjes geselecteerd. We vertrekken op maandag 1 oktober om ons onder te dompelen in zacht najaars-weer, terwijl we ons uitleven bij spannende en eigenaardige gebeurtenissen.

Dinsdag 1 oktober

Het wachten is op de pillen van Hanna. Deze zullen met de hoogste spoed bij de plaatselijke pillenboer worden bezorgd. Om half drie meldt Hanna zich bij het loket. Ik wacht in de camper, die volledig afgeladen is voor onze late zomertour. Opgelucht komt mijn vrouw er weer aangelopen. De laatste hinderpaal om te kunnen vertrekken is geveld.

De tocht gaat over de fraaie binnenwegen naar het Drentse Zeijen. In de Oranjerie aldaar wordt een brocante gehouden met oorspronkelijk Britse spullen. De reiswagen parkeren we in de berm. Het terrein is versierd met Britse vlaggetjes. Het eerste zien we een open schuur vol met snuisterijen. Een prachtige hangplant trekt onze aandacht. Dit exemplaar heeft geen water nodig en blijft in de winter even groen, als in de zomer. Dit gemak spreekt ons erg aan en Hanna zoekt de mooiste uit. Gewapend met de plant, lopen we de feitelijke winkel binnen. Deze puilt uit met voorwerpen die zeventig jaar geleden erg in trek waren. Alle voorwerpen die in die tijd in de huiskamers te vinden waren, liggen in veelvoud in de schappen.

Samen met Hanna snuffel ik door de antieke waar. Een hele stelling met overjarige theepotten verspert ons de weg, maar hier blijk je omheen te kunnen lopen. Servetten, koffers, naai-benodigdheden, servieswerk, speelgoed en nog meer liggen samengepropt op de planken. We kijken ons de ogen uit, verbazen ons over de stevige prijzen en vragen ons serieus af wie dit spul ooit gaat kopen.

Achterin de zaak is een theeschenkerij. Ze schenken trouwens ook koffie, bier en wijn. Als je iets te happen wilt hebben, kun je kiezen uit scones of gebak. We kiezen een tafel uit en ik haal twee koppen verse koffie. Als we al nippend, om ons heen kijken, zien we dat de zolderbalken vol hangen met theekopjes. Aan decoratiedrift ontbreekt het de eigenaren niet.

Samen met de levenloze plant gaan we weer naar de camper. De reis gaat verder naar Den Ham, ietsje ten zuiden van Ommen. Een miezerregen vergezelt ons tot aan het reisdoel. Omdat we aan de stroom willen, melden we ons aan op een heuse camperplaats. Al snel valt daarna de duisternis in.

We struinen verder. Een groot plein is omgeven met horeca en in het midden bruist een Frans aandoende fontein. Hier en daar staan prachtige historische gebouwen achter passende bomenrijen, die al van blad beginnen te verkleuren. We stappen door en komen bij ons doel: het Geert Grote Huis. Hier is een tentoonstelling over nepnieuws. Binnen krijg ik te horen dat er negen euro vijftig per persoon moet worden afgetikt. We worden een kleine zaal ingeleid en mogen gaan zitten op gereedstaande stoelen. Een aardige meneer vertelt ons de levensgeschiedenis van Geert. Daarna volgt een film over de levensgeschiedenis van Geert. Tot slot mogen we met een geluidsapparaatje door de zaal. Na uitlezen van een code begint het ding de levensgeschiedenis van Geert te vertellen.

Nu is de geschiedenis van Geert Grote best de moeite waard. Als goed opgeleid persoon en overtuigd Christen verzette hij zich hevig tegen de decadentie in de katholieke kerk. Het geoffreerde geld moest je niet gebruiken voor patserige kathedralen, maar geven aan de armen in de samenleving. In latere eeuwen zijn er gemeenschappen ontstaan die naar deze leer wilden leven.

Als toetje mogen we de kelder in. Daar worden we terechtgewezen om niet in complotten te geloven. Een video van een nationale komiek dient als bewijs. De archivaris heeft meerdere plateaus gemaakt, waarop hij laat zien dat mensen in de loop van de eeuwen doorlopend werden gefopt. Het grote manco is echter dat er appels met peren worden vergeleken. Het woord complot wordt nu op mensen geplakt die de huidige globalistische ontwikkelingen verdacht vinden, omdat daar veel aanwijzingen voor zijn. 

Een kop koffie op een gezellig en verwarmd terras brengt ons weer terug in Deventer. We genieten nog even van de stadse gezelligheid. Als we langs de Broederskerk lopen, glippen we even naar binnen. Dit is tenslotte het gebouw waar Geert Grote zijn afkeer van verspilling predikte.

De fiets brengt ons weer terug in Bathmen. De noordooster hebben we nu als tegenstander.

Donderdag 3 oktober

Direct bij het opstaan wacht ons een aangename verrassing. De zon schijnt. De grijze regenwolken van de afgelopen dagen zijn verdwenen. Heerlijk in het zonnetje zitten we te ontbijten. Weliswaar in de camper, met de deur dicht, want het is best fris.

We rijden over de A1 naar Garderen. Jaren terug zijn we daar ook eens geweest en hebben toen een best vermakelijke tentoonstelling van zandsculpturen gezien. Vandaag staat dit weer op het programma. We parkeren als enige op P2. Grote beelden flankeren de ingang. Ze komen bijna boven de bomen uit. Bij hun constructie is er geen zandkorrel aan te pas gekomen.

Voor we bij de expositie zijn, mogen we door een tuin lopen. Hier kunnen we warm draaien. Langs de paden staan allerlei figuren opgesteld. Echter zijn deze van hout. Er zijn hele knap gemaakte beeltenissen bij. Zo staan we oog en oog met de hele crew van de Nachtwacht. Als we door een winkeltje lopen, raakt Hanna op slag verliefd op een windorgel. Deze zou leuk passen op ons thuisterras. We besluiten op de terugweg een exemplaar mee te nemen.

Bij de kassa krijg ik te horen, dat het festijn veertien euro per persoon kost. Daar bovenop komen de kosten van de uitrijkaart. Omdat je zand wilt zien, terwijl het strand gratis is te bezoeken.

Dan komen we bij de kunstwerken. Een bordje vraagt ons vriendelijk de beelden niet aan te raken. Het thema van dit jaar is boeken. Dat mogen ook oude boeken zijn, want Kuifje, Dick Trom en Pietje Bel begroeten ons met een gulle lach. Met een paar grote lussen door een overdekte ruimte, hebben de organisatoren voor best een lange opstelling gezorgd. Minder prettig vind ik de aanblik van Karl Marx en Lenin. Maar goed, als zandsculp kunnen ze weinig schade aanrichten. 

Heel anders dan ons vorige bezoek uit het verleden, zijn de beeldpartijen nu heel fantasierijk aangekleed. Ze staan tussen de bloemen en bladgroen, hebben hier en daar zelf kleur gekregen en het looppad is zelf decor geworden met grappige uitstallingen. Een grote poster legt uit hoe een beeld van zand wordt gemaakt. Ook wordt verklapt dat als het beeld eenmaal is geschapen, er direct een lijmlaag overheen wordt gespoten. Dit verklaart waarom de grote sculpturen die buiten staan, nog niet door de regen zijn weggespoeld.

Met ons rijpaleis verlaten we Garderen. In 1 van de kastjes ligt een windorgel. We toeren door een prachtig gebied. Eerst is het de Veluwe, later wordt het de IJsselvallei. In Welsum staan we plots voor de IJssel. Om in Olst te komen, moeten we naar de overkant. Een veerpont brengt redding. Wel maakt de onderkant van onze luxe Niesmann&Bishoff onaangenaam kennis met het harde beton van de toerit van de boot. Precies hetzelfde gebeurt bij het afrijden. Veroorzaakt door te schuine op- en afrij hellingen.

Even na Olst rijden we het parkeerterrein van de voetbal- en tennisclub op. Een prachtplek, helemaal uit zicht van de weg en sportvelden.

We schuifelen het kerkgebouw binnen. Deze is voor vandaag het theater, waar diverse artiesten met een verschillend repertoire de nieuwsgierigen gaan vermaken. De zaal is al aardig volgelopen. De speakster vertelt opgewonden wat het publiek allemaal te wachten staat. 

De eerste act heeft al plaatsgenomen op het podium. Het is een licht orkest met veel strijkers op de voorste rij. Ze spelen er hartig op los met enkele bekende nummers, onder andere van de Beatles. De volgende partij kan met name kleinkunst worden genoemd. Twee dames begeleiden zichzelf op piano en met viool. Vocaal heeft het tweetal ook wat te bieden met liedjes, die voorzien zijn van vlotte teksten.

Dan komt de derde act. Hierop heeft Hanna zich verheugd. Ze noemen zich het groot mannenkoor en komen uit Zwolle. Inderdaad verschijnt er een heel leger op het podium. De dirigent heeft het lastig, want de pianiste is ziek, zodat hij zelf de toetsen aanslaat en tegelijk probeert het koor op maat te laten zingen.

Na deze drie hoogtepunten houden we het voor gezien en toeren richting Zwolle. Nadat we een flink stuk over de A28 hebben gereden, slaan we bij Meppel af. Daar vinden we een klein meertje met heel helder water. Duikers zijn hier dan ook veelvuldig te vinden. Als we de camper hebben gestald, zien we een drietal zich klaarmaken voor een halfuurtje onderwater plezier.

Als de avond valt, nemen de witte wieven bezit van het uitgestrekte veld, wat een prachtig uitzicht oplevert.

Zaterdag 5.oktober

Wij staan vlakbij Ruinerwold. Vandaag is daar het grote feest van de perenpluk. Voor ons een totaal onbekend fenomeen. Het festijn begint om elf uur en concentreert zich rondom de dr. Lamijweg. We besluiten daar een kijkje te gaan nemen. Na de koffie springen we op de fiets en trappen een mooie route richting het dorp. 

Bij de museumboerderij is het al een en al drukte. Het hele erf is in beslag genomen door verkooptentjes. Resultaten van huisvlijt, zoals zelfgemaakte kazen, eigen gewonnen honing of een muts met het gezicht van een bekende kindervriend, vandaag is het allemaal te koop.

Maar het draait niet om deze ambulante thuishandel. Centraal staan de perenbomen die langs de zeven kilometer lange weg groeien en bloeien. Ze hangen rond deze tijd van het jaar vol met peren. De opbrengst wordt vandaag geveild. Per boom. De hoogste bieder mag vervolgens de boom kaal plukken. De veilingmeester staat bij iedere boom stil en probeert uit de grote meute meelopende belangstellenden het hoogste bod te persen. Soms stagneert deze al bij twee euro.

Dan mogen de gelukkigen aan de slag. Gewapend met ladders en lange stokken wordt de aangekochte boom aangevallen. Meerdere emmers staan al klaar om de buit in te vervoeren. Sommige plukkers zijn uitgerust met een helm. Waarschijnlijk in de vorige editie wijs geworden, dat een vallende peer best pijn kan doen, als je hem op je hoofd krijgt.

Meerdere boerenerven zijn ingericht als dagmarkt. De verkoop tentjes staan daar in een cirkel opgesteld, aangesterkt met foodtrucks waar je iets eetbaars kan kopen. Lang niet iedereen is een potentiële perenkoper. De meesten komen voor de gezelligheid. Op de verkooperven is het dan ook een gezellige boel. Er wordt gelachen, gewezen en vooral bijgepraat. Op 1 erf is niet alleen de markt, die bezocht kan worden, maar je mag ook de veestalling bekijken. Hanna en ik zijn daar wel nieuwsgierig naar en zien in de stal meer dan honderd stuks vee lekker aan hun pas gekregen voedermix knabbelen.

Terug bij de camper genieten we nog even van de bijzondere plek aan het meertje. Ook vandaag melden zich weer nieuwe duikers, die het onderwaterleven willen bestuderen. Na een voorbereiding van twee uur bij hun auto, blijven ze een half uur kopje onder.

In de middag komen we aan in Frederiksoord. Hier wordt een fruitpersdag gehouden. Een beetje hetzelfde concept als vanochtend in Ruinerwold. Veel standhouders proberen direct aan de natuur gelinkte producten te verkopen. De belangstelling is hier groot. Het prachtige oktoberweer is zeker debet aan de vele bezoekers. We treffen onze zwager die oude appelrassen aan het publiek mag voorstellen. Een meneer wil weten welke appel het best in de appeltaart kan. Na uitleg van ons familielid zien we hem tevreden naar de appelboer lopen. Bij een warme bakker scoren we een pas gebakken krentenstol. Dat is een smakelijke herinnering aan deze fruitmarkt.

Uiteindelijk strijken we in Dwingeloo op het lang-parkeren-plein neer. Hier gaan we proberen ongestoord de nacht door te komen.

Zondag 6 oktober

In de loop van de ochtend parkeren kerkgangers hun auto’s bij ons op het parkeerterrein. Het is de enige activiteit die we waarnemen in Dwingeloo in dit dagdeel. Wij houden ons zelf ook heel rustig. Hanna leest, puzzelt en werkt haar social media bij. Ik ben bezig met een boek van bijna 800 pagina’s. Niet te schrijven, maar te lezen, welteverstaan. Het probeert mij aan te tonen waar de echte macht in de wereld zit en welk vuil spel er dagelijks wordt gespeeld om die macht te behouden.

Na de lunch vertrekken we richting Hooghalen. Op een voormalig landgoed heeft zich nu een galeriehouder gevestigd. Vandaag staan de deuren open voor belangstellenden. We rijden een lange oprijlaan af, om ter plekke te komen. Schoorvoetend schuifelen we een grote tuin in. Her en der staan beelden op sokkels. Ze zijn gemaakt door verschillende kunstenaars. Waar de ene heeft gekozen om met abstracte vormen toch nog iets herkenbaars te creëren, is een ander uren aan de slag geweest om een zo realistisch mogelijke weergave van het onderwerp te maken. We zien een naakte, gespierde man, die het zwembad in wil duiken. Hanna is hier erg over te spreken. Vooral hoe de spiergroepen zijn gevormd, kan ze waarderen. Verderop staan heel veel dieren roerloos mooi te wezen. Een hond, kip, stier en paard hebben er model voor gestaan. Ook mensen in diverse poses vinden we terug op hun voetstuk.

Ook in de binnenruimte is de nodige kunst te bewonderen. Hier zijn ook schilderijen bij de collectie gevoegd. De beelden zijn hier een stuk kleiner, maar ook aparter. De voorstellingen zijn onwerkelijk en zeer kleurrijk. Hoe groot of klein het kunstwerk ook is, de prijs is in alle gevallen stevig. Enkele stukken zouden het tot een plaatsje in onze tuin kunnen brengen. Maar het gat tussen vraag- en biedprijs staat waarschijnlijk feitelijke plaatsing in de weg.

Wij lopen nog even bij de theeschenkerij binnen, die ook deel van galerie Wildevuur uitmaakt. Een bijzondere thee met drie gemixte smaken trekt onze aandacht. Ik neem er nog een klein appeltaartje bij. Gelukkig worden hier wel marktconforme prijzen gehanteerd, zodat de rekening meevalt.

We verhuizen de camper naar Friesland. We staan 50 meter over de grens in een streek, die onder Haulerwijk valt.

Maandag 7 oktober

Vandaag wacht de laatste etappe op ons. We worden wakker middenin de velden. een kudde jonge koeien loopt vlak voor het raam te genieten van heerlijk vers najaarsgras. De rijbaan is niet ver weg en menig automobilist is al gepasseerd. Door goede geluidsisolatie merken we hier weinig van.

We luieren de ochtend door. Puzzelen en lezen. Mijn 800 pagina’s boek maakt me niet vrolijk. Feitelijk leven we in een grote zwijnenstal volop met manipulatie en handelen vanuit eigen belang. Na een hoofdstuk lezen, leg ik het boek weer weg. Genoeg kennis genomen van onrechtvaardigheid. Nederland heeft maar 1 echte oppositiepartij. Pas als deze een meerderheid krijgt in de politieke gremia, kan er wat veranderen. Voor nu voelt dat aan als nooit.

Nadat we hebben genoten van het echte krentenbrood uit Frederiksoord als lunch, rijden we weg. Voordat we naar huis gaan, willen we een bezoek afleggen bij een ziek familielid. Gelukkig gaat het momenteel naar omstandigheden goed met hem.

Als we door Groningen rijden, kunnen we gebruikmaken van de enorme wegreconstructie die daar heeft plaatsgevonden. Zonder stoplichten kunnen we in 1 ruk door de stad rijden.

Aan het einde van de middag staan we weer op eigen erf.

Dinsdag 15 oktober

We rijden weer. Een weekje met diverse bezigheden heeft ons een tijdje aan huis gebonden. Zo hebben we onze jongste dochter mogen feliciteren met haar verjaardag. Maar nu gaat het richting Annen. De komende week brengen we in ons rijdende vakantiehuis door.

We kunnen bij de sportvelden parkeren. Ik werk de fietsen naar buiten, want het laatste stuk hebben we onze rijwielen nodig. Het is maar een paar kilometer naar het Drentse dorp Zuidlaren. Daar hebben ze een gezellige najaarsmarkt van een aantal dagen met als klapper de Zuidlaardermarkt, die vandaag wordt gehouden.

Een boom belooft goed op onze fietsen te passen, nadat we deze er met veiligheidssloten aan hebben vastgebonden. Dan lopen we de markt op. Een hele rij marktkramen staan ons op te wachten. De aanbiedingen vliegen ons om de oren. Helaas heeft Hanna geen tas nodig, anders had ze kunnen shoppen bij wel twintig standhouders. De herrie van de kermis wordt luider en door de bomen zien we felle neonkleuren flitsen. Voor de bezoeker die het slenteren langs de koopwaar zat is, en even lekker door elkaar geschud wil worden, is deze optie heel interessant. Voor ons geldt dat niet. We passeren wild heen en weer schuddende machines met luid klinkende popmuziek, zonder de drang te voelen erin te willen stappen.

Op een prachtig veld, bedeeld met vele bomen, staan de paarden. Van Oudsher is deze markt op de derde dinsdag van oktober een paardenmarkt. Mini pony’s en grote Friezen staan getrouw naast elkaar te wachten of ze vandaag nog een nieuwe baas krijgen. Er wordt stevig onderhandeld. Na veel heen en weer geboden te hebben, krijgt een palomino-pony een nieuw thuis. Pa, Ma en de kinderen staan te stralen. Een droom gaat in vervulling.

We slenteren door de vele straten rondom het centrum. Overal staan de handelslui hun waar aan te prijzen. Naast het vele nuttige spul, zien we ook veel eetwaar in de etalage. De visspecialist staat naast de hamburger-friet kraam. Oliebollen of bruine bonen met spek, het is er allemaal en vindt gretig afname. De horecazaken hebben de dag van het jaar. De biertap gaat nooit dicht. Live muziek veraangenaamt de sfeer. Werkelijk duizenden bezoekers wurmen zich door de drukke straten.

Weer terug bij de camper, vervolgen we onze weg naar Appelscha. We vinden er een leeg parkeerterrein bij een natuurbad. Een prima plek voor de eerste nacht. De duisternis neemt al snel het stokje over van de zon.

Woensdag 16 oktober

Voor ons ligt het Drents Friese Wold. Als individuen verdwijnen we volledig in het enorme natuurterrein. De paden lijken eindeloos. De indrukwekkende bossen lijken nooit te eindigen. We spreken elkaar moed in. Als we doorlopen, zullen we ooit bij onze bestemming uitkomen. We schrikken van het geluid van voorbijrijdende auto’s. Even later lopen we over een hoog boven een verkeersweg liggend viaduct. Voor ons biedt de weg geen mogelijkheid om de tocht af te korten. We verdwijnen aan de overkant opnieuw in het onmetelijke bos.

Gebiologeerd staan we naar een mooie vliegenzwam te kijken. Helder rood met witte stippen. Geen wonder dat mensen vroeger allerlei mystieke verhalen gingen bedenken rondom deze paddenstoel. Wat voor kinderen een kabouterhuis is, dient hier in de ongerepte natuur als voedsel. We zien dat de hoed al is aangevreten. Verderop komen we nog veel meer paddenstoelen tegen, in allerlei variaties. Als niet te negeren tekens van de herfst, samen met de al veelvuldig vallende bladeren.

We worden op ons pad bijgestaan door Route-you. Uit mijn broekzak komen de duidelijke commando’s. Na dertig meter rechts afslaan. Gehoorzaam kiezen voor dit aangewezen pad. Voor ons is het nu de enige keuze, om uiteindelijk weer bij ons reispaleis uit te komen. Vanochtend hebben we deze optimistisch verlaten, om de prachtige natuur te verkennen. Geen moment spijt hebben we gehad van deze beslissing. Wat hebben we toch een ijzersterke en vitale natuur in ons land. Als we een beukenbos passeren, kunnen we ruim onder het bladerdak doorkijken en zien tot ver de donkere stammen staan. Ook hier dwarrelen de goudgele en roestbruine bladeren al voorzichtig naar beneden.

We komen bij een open veld aan, en zijn verrast om er een bankje te zien staan. Hanna draagt een tas vol proviand en het wordt hoog tijd dat we deze gaan plunderen. We zien weer de horizon, als we kauwend op een appel voor ons uit zitten te kijken. Zwarte kraaien scheren laag over de met platgeslagen geel gras beklede velden. Hun gekras hoort bij deze vlakte. Zo nu en dan ontmoeten we een fietser. Al trappend werkt deze zich over de kilometerslange fietspaden die hier door de wildernis zijn getrokken.

Aangesterkt door de meegenomen calorieën, pakken we onze voettocht weer op. We zien speciale bosschapen die zijn opgesloten in een bosperceel, om deze weer levenslustiger te maken. Tenminste, dat is wat het infobord ons wijs maakt. We komen langs een geoogst maisperceel en een aardappelveld waar de piepers op het punt staan om gerooid te worden.

Ons rijdend woonhuis staat er nog, als we de plek van vertrek weer hebben teruggevonden. Even later rijden we door Weststellingwerf richting Ossenzijl. Het is werkelijk een prachtige route. Schilderachtige weggetjes, waar we tegenliggers nauwelijks kunnen passeren, bieden fraaie panorama's waar qua schoonheid niet veel tegen opgewassen is. ‘De stille verkwikking’ wordt onze betaalde nachtplaats. Hoewel een minicamping is het er wel erg stil met ons als enige gast.

Donderdag 17 oktober

We sneupen door het boerderijwinkeltje. Twee diepvriezers vol met vleespakketten, die ongedurig op hun koper liggen te wachten, bezetten de helft van de ruimte. Achter de balie staat niemand. Of je zelfstandig wilt afrekenen, vraagt een opgehangen briefje. Wisselgeld zit in het trommeltje. Boven een tientje mag je pinnen, middels een QR-code. Ongelooflijk dat zo’n vertrouwen in de mensheid anno 2024 nog bestaat. De uitbaatster moet zeker mijn 800 pagina’s boek niet lezen. Dit rustieke winkeltje zou direct in een bunker veranderen.

De camper parkeer ik een eindje verderop. Vanaf hier gaan we fietsen. Enigszins verontrust, tuur ik naar de lucht. De beloofde opklaringen zijn in geen velden of wegen te zien. We toeren langs een kanaal. Een motorboot ploegt door het water, ons tegemoet. Uitgestrekte rietvelden vullen de omgeving. Veel riet is al geoogst en kan op veel daken hier een tweede leven krijgen. Het begint zachtjes te regenen. De hemel is donkergrijs, vooral in het westen, waar helaas ook de wind vandaan komt.

Dan komen we te rijden door het mooie Steenwijkerwold. Het glooiende landschap geeft zo nu en dan een vals plat. Maar wij trappen stevig door. In het veld zijn boeren actief. De laatste grasoogst wordt met grote machines gered van de naderende nattigheid.

Het is lunchtijd en bij toeval komen we langs een overkapping uitgerust met banken en een tafel, bedoeld voor passerende wandelaars en fietsers. Terwijl de miezerregen gestadig neerdaalt op de landerijen, zitten wij onder dak van ons luxe lunchpakket te genieten.

We naderen Kalenberg. Deze plaats kennen we nog vanuit ons boot-verleden. Het is met stip, 1 van de mooiste doorvaarten van ons land. Een lange gracht ligt tussen hier en Ossenzijl. Aan beide zijden staan de mooiste woningen, waarvan er veel gebruikt worden als vakantiewoning. De enige manier om er te komen is per fiets of met een boot. De huisjes staan er nog net zo feeëriek bij als 35 jaar geleden, toen we hier met boot langskwamen. Langzaam peddelend kruipen we over het fietspad. Bruggetje op en bruggetje af.

De mooie streek eindigt in Ossenzijl, waar de camper staat. Via de A6 gaan we richting Lelystad. Park4night weet daar een leuke camperplek in de bossen van de Oostvaardersplassen. Een bijna leeg parkeerterrein ontvangt ons hartelijk. Alleen de vaak voorbij denderende treinen zorgen ervoor dat we ons niet alleen op de wereld wanen.

Vrijdag 18 oktober

Mistflarden hangen rond de kleine Praambult. We proberen door de grijze massa iets te ontwaren van de fauna in de Oostvaardersplassen. Silhouetten van de bomen en het struikgewas zijn met moeite zichtbaar. Het verborgen veld geeft geen geheimen prijs. Luid en duidelijk klinkt het gakken van een overvliegende groep ganzen over het in de mist gevangen natuurgebied.

We verlaten de heuvel en lopen over het aangelegde pad. In de nevel lijkt alles zwart en wit. Toch komen ook de herfstkleuren langzaam tevoorschijn. Maar van Konikpaarden geen spoor. Als we een eind hebben gelopen, komt een kleine waterplas in ons beeld. Tegen de oever huist een zilverreiger, terwijl eenden aan het foerageren zijn midden op de plas. Dit gebied moet bij helder weer prachtig zijn, nu heeft het iets mysterieus. 

Ik heb een beschermengel. Dat blijkt overduidelijk als we met de camper weer verder rijden. We komen nu met duizenden draaiende windmolens door een onleefbaar gebied. Mensen die hier wonen, moeten wel de meeste psychische klachten hebben van ons hele land. Mijn vrees is om in deze rit knettergek te worden van al die ronddraaiende aritmische cirkels. Maar zie, daar is mijn engel. Een mist onttrekt de nutteloze apparaten volledig aan mijn zicht. Voor ik er erg in heb, rijden we langs Muiden. Het gevaar is voorbij. Even sluit ik mijn ogen om mijn beschermheer te bedanken. Spoedig daarna trekt de mist weg en passeren we Amsterdam. We duiken de Zeeburgertunnel in en even later nemen we de afslag richting Wormer.

We parkeren bij Camping Akker. Inmiddels voor de achtste keer. Onze dochter woont vanaf deze plek op een afstand van een paar honderd meter. Onze kleindochter is overmorgen jarig en dat feestje willen we graag meevieren.

Zaterdag 19 en zondag 20 oktober

De camper staat tussen het washok en een hoge haag geparkeerd. Het deert ons niet, want we springen op de fiets en rijden langs het meertje de ‘Poel’. In het huis van onze dochter hebben we alle uitzicht en ruimte. We zijn gecharterd voor een oppasdienst, zodat Helen en Ruud de handen vrij hebben om met z’n tweeën op hun sportfietsen Noord-Holland rond te rijden.  Na het avondeten zoeken we ons huis op wielen weer op.

Op zondagmorgen is het andere koek. Onze kleindochter is jarig en wordt drie. Bij vertrek naar hun huis, haal ik eerst een groot cadeau uit de garage. Lastig balancerend peddel ik achter Hanna aan, de grote doos met mijn rechterarm afklemmend tegen mijn borst.  Er zitten enkele lastige hobbels in het parcours, maar ik weet de boel recht te houden.

De kleine meid tovert achter het pakpapier een mooi poppenhuis vandaan, want haar fantasie meteen prikkelt. Trots laat ze ons haar nieuwe fiets met echte pedalen zien. Vanaf nu kan ze zich voorbereiden op de door haar vader gewenste wielren-toekomst.

We worden verwend met taart en een drankje. Meerdere familieleden vieren het feest mee en de dag vliegt voorbij. Na een gezamenlijke maaltijd stappen we om half acht weer op onze rijwielen, terug naar de camper.

We verhuizen naar het centrum. Hier zijn meerdere locaties vlak bij elkaar. Nadat de fietsen zijn vergrendeld gaan we deze al wandelend bezoeken. We betrappen een kunstenaar die een houten beeld uit een boomstam staat te creëren. Zijn eerdere prestaties staan trots om hem heen. In de Petrus- en Pauluskerk wachten de volgende topstukken op ons. Hier staan enkele beelden van keramiek, die de volle aandacht van Hanna krijgen. We ontdekken dat vrijwel alle materiaal geschikt is om kunst mee te bedrijven. Bierdoppen, schapenvachten, bedlinnen, papier, hout en metalen, balpen, houtskool tot en met complete eieren staan aan de basis van de fraaiste schepselen.

Onze gedachte om de nacht op ons parkeerplekje in Bergen door te brengen, wordt verpest door een bord van de gemeente. Ik heb in ‘t Zandt een parkeerstrook op het oog, maar als we voor de oversteekplaats staan, schrikken we van de steile oevers waar bij op gereden moet worden. We willen de camper graag nog even heel houden en slaan op goed geluk een zijstraat in. Langs het kanaal vinden we daar een parkeerstrook, waar even later ons rijpaleis op staat te pronken.

Dinsdag 22 oktober

Nog voor we zijn opgestaan, bonkt er al een vrachtschip door het kanaal. Nadat we alles op orde hebben vertrekken we naar Julianadorp. Daar woont sinds kort een zus van mij. Hanna heeft een mooi bloemstuk gekocht en deze willen we nu bij haar langsbrengen als felicitatie voor haar. Ze wilde altijd al graag dicht bij de zee wonen, wat nu zeker is gelukt.

Nadat we een parkeerterrein hebben gevonden, stappen we op de fiets en gaan naar haar toe.

De reis gaat verder naar Den Helder. Daar willen we bij Jan en Rita om de hoek kijken. Het is een kort en kaarsrecht stukje. De camper stallen we op de camperplaats 'Willemsoord' en opnieuw bestijgen we onze stalen rossen en peddelen naar hun groot appartementengebouw. We hebben veel te bespreken, zodat we pas laat in de avond ons rijdend woonhuis weer opzoeken.