21 juli 2019; door Ewoud Heuvelman

Terug naar Griekenland

Wij gaan opnieuw naar Griekenland. Via oost-Europa rijden we richting dit prachtige vakantieoord. Heerlijke stranden en een stokoude cultuur liggen daar op ons te wachten. De terugweg zal langs de kust van de Adriatische zee gaan. Hieronder is de blog van de gemaakte reisdag te lezen:

Zondag 21 juli

Andreos was een betrouwbaar en integer persoon. Jarenlang heeft hij voor de freule gezorgd totdat ze hem beschuldigde van diefstal. Hoewel hij ontkende, werd hij in de gevangenis gezet. Hij had een broze gezondheid en het gevangenisregime overleefde hij niet. Vlak voor zijn dood sprak hij een vloek uit over de baai van Ierissos. “Het water zal altijd troebel zijn behalve op mijn geboorte- en sterfdag. Dit als teken van mijn onschuld”.

De freule had een triest leven achter de rug. De dag na hun huwelijk is de baron, haar man, naar het slagveld vertrokken en daarvan nooit weer teruggekeerd. Op de dag van vertrek had hij haar een kostbare ring gegeven van 1000 dukaten. Tegenwoordig zo’n slordige twee miljoen euro. Hij sprak daarbij de woorden: “zolang jij deze ring draagt, zal ik altijd bij je terugkomen”.

Al die jaren heeft ze de ring nooit afgelegd en hoopt ze op zijn terugkeer. De baai van Ierissos biedt haar troost. Als ze het water inloopt, kan ze uren in het aangename warme en heldere water zitten en zo vergeet ze haar eenzaamheid. (Veel Grieken doen dit nog steeds om haar te gedenken) Maar op een dag nadat ze haar zeebad had genomen en Andreos haar droogde met een doek, zag ze ineens dat de ring was verdwenen. Wie anders dan Andreos kon dit gedaan hebben.

Deze droeve geschiedenis heeft inmiddels meer dan 200 jaar geleden plaatsgevonden. Onlangs heeft een onderzoeker gesteld dat de freule waarschijnlijk haar ring in de baai van Ierissos heeft verloren. Haar vingers werden slanker bij het ouder worden en in zeewater glijdt een sieraad dan gemakkelijk af. Zoeken naar het kostbare sieraad heeft weinig zin want de baai is altijd erg troebel. Op de markt van Ierissos zijn laatst enige erfstukken van de freule verkocht en achter een schilderij zat een door haar geschreven kaartje, gericht aan haar bediende. “Beste Andreos, Omdat je jarig bent vandaag, geef ik je de rest van de dag vrij”. Eronder staat de dagtekening: 21 juli 1805.

Eindelijk stopt de oude Griek die bij ons is komen zitten met z’n verhaal. Hanna biedt hem een biertje aan. Omdat hij liever een glas water wil hebben, haal ik die. Prachtig, die oude verhalen hier in dit traditionele land.

Verderop de dag loop ik verveeld naar het water. Zwemmen is niet aanlokkelijk omdat ik gisteren al had gezien dat het water erg troebel is. Ik tuur over het water en pas na enige tijd dringt het tot me door dat ik de bodem kan zien en de vissen zie zwemmen. Maar ………………

Ik ren naar de camper en haal mijn snorkelmasker. Even later dobber ik gestaag door het water met mijn ogen scherp naar de bodem. Een visje schiet weg. Een pluk zeewier drijft voorbij. Er ligt een onderdeel van een bootje en een oude zak schommelt voorzichtig op door mijn zwemslagen. Ik ben best ver uit de kust als ik op de bodem iets zie glinsteren.